The Roadtrip ✔

6

Pov. May
"Joey?" De tranen prikken in mijn ogen.

"Ja, May."

Liam pakt mijn hand en trekt me terug.
Ik glimlach kort naar hem.

"Joey, wat doe je hier?"

"Ook leuk om jou weer eens te zien, May. Waarom ik hier ben? Nou ja, mijn vriendin achterna gaan." Grijnzend kijkt hij me aan.

"Wat?" vraagt Liam ongelovig. Langzaam laat hij m'n hand los. "Is dit waar?"

Voor ik kan antwoorden reageert Joey. "Ja, ik en May hebben al twee jaar een relatie. Je maakt geen kans, bro."

Ik kijk Liam aan en probeer zijn hand te pakken, echter slaat hij hem weg. "Liam, hij lult. Alsjeblieft ga niet weg." smeek ik hem.

Een eenzame traan valt over zijn wang, die hij ruw weg veegt. "Wauw, May." Met die woorden draait hij zich om en verdwijnt de menigte in.

"Nou, daar ging je vriendje. Ook weer opgelost." Zegt Joey grijnzend terwijl hij m'n hand probeert te pakken. "Ga je mee?"

"Wat denk je nou, Joey? Dat ik nog met je mee ga naar alles wat je me geflikt hebt? Nou nee, nooit meer."

"Je dacht dat je zo makkelijk van me af was?"

"Klootzak." mompel ik.

"Hoe noemde je mij?" een sterke hand grijpt mijn arm vast.

"Klootzak."

Hij pakt me nog steviger vast en trekt me mee naar boven, naar een random kamer.
Tranen stromen over mijn wangen. "Wat wil je nou van me?!"

"Ik wil jou." schreeuwt hij.

Hij gooit me op het bed wat in de kamer, al snel trekt hij zijn broek naar beneden en probeert hij hetzelfde bij mij te doen.
Ik probeer hem tegen te houden. "Nee, alsjeblieft. Joey, niet doen." snik ik.
Mijn ademhaling wordt onregelmatig als hij dan echt mijn jurk omhoog krijgt.
Ik bevries, ik kan niet meer bewegen, het lukt niet.

* * *

Ik wordt wakker, Joey is weg. Ineens dringt het tot me door, ik ben verkracht, ik probeer op te staan maar het lukt niet.
Mijn benen zijn bebloed, dit kan niet normaal zijn.
Eindelijk lukt het me om op te staan, mijn telefoon ben ik kwijt.
Ik trek maar jurk goed, ik kijk in de spiegel. Mijn haar zit overal, mascara is uitgelopen en ik zit onder de rode en blauwe plekken.

Het lukt me amper om de trap af te lopen naar beneden, er zijn nog een paar mensen, echter durf ik niemand aan te kijken.
Ik wil hier weg, zo snel mogelijk.
Strompelend loop ik naar de camping, ik doe er twintig minuten over in plaats van vijf minuten.

De tranen stromen inmiddels weer over mijn wangen, ik denk niet na en loop naar het busje van Liam.

Pov. Liam
Ik hoor een zachte klop op mijn raam, ik doe het licht aan in het busje.
Daar staat ze, May.
Huilend, haar haar in de war, onder de blauwe plekken, mascara uitgelopen.

Ik sta meteen op, ze valt huilend in mijn armen.
Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Ik besluit haar eerst uit te laten huilen.

Als ze gekalmeerd is gaat ze zitten op mijn bed, nu pas valt het me op dat haar benen bebloed zijn.

"Ik.. Ik heb niks met Joey, hij is mijn ex. Ik wist niet dat hij daar was. Geloof me alsjeblieft.." snikt ze. "Hij.. Hij werd boos, hij trok me mee naar boven en toen.." ze stopt met praten en slaat haar ogen neer.
"Hij heeft me verkracht." zegt ze zachtjes.

Wat? Ik pak haar vast en strijk met mijn hand over haar haar. "Rustig maar, je bent veilig." zeg ik als ze weer in huilen uitbarst.

* * *

De volgende ochtend ligt May nog vredig te slapen, ik besluit even naar Simon en Zoë te gaan.

"Hey! Had jij gister May nog gezien? Ik heb haar namelijk uit 't zicht verloren."

"Ja, ze kwam vannacht hier. Haar ex was er. Wat hij hier doet? Geen idee. Hij maakte me wijs dat ze wat hadden. Ik wist niet dat hij haar ex was. Ik ben dus weggegaan en heb May daar gelaten." Ik slik en sla mijn ogen neer.

"Wat? Is er meer gebeurd?" vraagt Zoë ongerust.

"Hij heeft haar verkracht. Ze zit onder de blauwe plekken, ze moet echt douchen want haar benen zitten onder het bloed."

"Onder het bloed? Dat moet niet goed zijn, ze moet naar het ziekenhuis."

Ik knik. "Ik weet het, maar ze moet eerst echt douchen. Ze kan alleen amper lopen."

"Ga jij maar met haar mee, dan regelen wij het hier." zegt Zoë.

Ik knik en loop terug naar het busje om May wakker te maken.
Geschrokken zit ze meteen recht overeind. "Kom, je moet douchen. Daarna gaan we naar het ziekenhuis." Ik pak haar hand.

"Het ziekenhuis?" zegt ze trillend.

Ik knik. "Ik beloof dat ik bij je blijf." Ik pak een nieuw setje kleren voor May en haar toilettas, ze kan inderdaad maar amper lopen. Ik til haar op en zo lopen we door.
Ze is opvallend stil tot ze me aan kijkt. "Hij heeft me ontmaagd."

"Nee, May. Hij heeft je niet ontmaagd. Hij heeft seks met je gehad tegen je wil in, al was het je eerste keer, je kan het niet ontmaagden noemen."

Ze knikt kort en legt dan vermoeid haar hoofd weer op mijn schouder. We gaan naar de familie douch zodat May kan zitten onder de douche.
Als ik haar neer zet en haar spullen aangeef houdt ze me tegen. "Wil je alsjeblieft bij me blijven? Ik wil echt niet alleen zijn."

"Tuurlijk." Ik help haar het donker groene jurkje uit te trekken, die had ze immers nog steeds aan. Daarna verdwijnt ze achter het douchegordijn.
Ik ga zitten op de stoel die in het hokje staat, wachtend tot May klaar is.

"Liam? Het lukt me niet."

Ik sta op en kijk om het gordijn, daar zit ze. Wat is ze mooi. Ik pak de shampoo en begin haar haar in te zepen.
Ik spoel de shampoo uit en haal dan de uitgelopen mascara van haar gezicht.
Daarna volgen haar benen.
Na een kwartiertje help ik haar opstaan en afdrogen, ze is zodanig van binnen kapot gemaakt dat ze amper op haar benen kan staan, haar ogen staan dof, de twinkeling is weg.
Ik haat het om haar zo te zien, hoezo heeft hij dit haar aangedaan?

Ik help haar met aankleden en dan lopen we samen terug naar de busjes, althans, May ligt in mijn armen.

Onderweg naar het ziekenhuis zit May naast me, ze is in slaap gevallen. Ik glimlach, even heeft ze rust.

* * *

Zo! Dit was een heftige wending.
Hoe zal het aflopen met May?