The Roadtrip ✔

32

Het is de volgende dag, Liam wilde thuis blijven maar ik heb hem gezegd dat het echt wel goed komt. 

Ik heb me ziek gemeld voor werk en ben nu onderweg naar de winkel, ik heb een onderbuik gevoel. Waardoor? Geen idee. In de supermarkt haal ik de nodige dingen tot ik bij de zwangerschapstesten aan kom, zal ik? Gewoon, voor de leuk? Wat als? Dan weet ik het sowieso zeker.

Ik leg er twee in mijn mandje waarna ik door loop naar de kassa, ergens een beetje zenuwachtig. 

Thuis loop ik meteen door naar de badkamer met twee testen, ik neem er één die ik op de wastafel neerleg. Ik ben toch niet zwanger, maar misschien wel, ik ben zo misselijk de laatste tijd. Het kan ook voedselvergiftiging zijn natuurlijk, maar toch.

Aangezien ik vijf minuten moet wachten ruim ik ondertussen al het eten op wat ik net heb gekocht, daarna plof ik op de bank neer en zet ik een serie klaar voor straks. 

Als ik in de badkamer aankom pak ik de test op en draai hem om, mijn hart staat stil, dit kan niet. Er staan twee streepjes, twee fucking streepjes. Voor de zekerheid neem ik nog een test, waar opnieuw twee duidelijke streepjes. 

Ik moet dit Liam vertellen, op een speciale manier. Ik ga meteen terug naar de winkel om een pakje te kopen met erop; 'guess what? you're a dad!' Goedkeurend neem ik hem mee met nog wat dingen, hij gaat dit niet geloven..

Thuis leg ik het in een kleine doos met wat confetti erin met het pakje onderin en de testen erbovenop. Nu is het simpelweg wachten, wachten, wachten. 

Alsof er geen einde aan de dag kwam was het eindelijk vier uur, Liam kon elk moment thuis komen, ik leg de doos in een keukenkastje en ga onopvallend op de bank zitten.

''Ben thuis!'' Hoor ik vanaf de gang.

''In de woonkamer.'' Zeg ik terwijl ik mijn emoties onder controle probeer te houden.

Als Liam binnenkomt geeft hij me meteen een knuffel en een kus op mijn voorhoofd. ''Ik heb een verrassing voor je.'' Glimlach ik terwijl ik hem op de bank duw. Ik pak de doos erbij en geef het aan hem terwijl ik naast hem ga zitten. 

Verwachtingsvol wacht ik tot hij de doos open heeft gemaakt, hij veegt de confetti aan de kant en dan pakt hij de test op, met grote ogen kijkt hij me aan. ''Niet?''

Ik knik terwijl er tranen in mijn ogen ontstaan. Hij geeft me een knuffel terwijl hij ook begint te huilen. ''Wanneer wist je dit?''

''Vanochtend.'' Glimlach ik terwijl ik de tranen van mijn wangen veeg. Hij pakt daarna het pakje op en kijkt er emotioneel naar, ons kindje, het is zo welkom. 

We besluiten Zoë en Simon te facetimen, het is nu even niet haalbaar om daar 'even' naar toe te vliegen. ''Hey!'' Zegt Zoë vrolijk terwijl ze Simon erbij haalt.

Zonder iets te zeggen laat ik de test zien. Zoë gelooft haar ogen niet als ze twee streepjes leest. ''Oh mijn god!"

''Wat?'' Vraagt Simon omdat hij het niet ziet.

''We worden ouders.'' Zegt Liam met een grote glimlach op zijn gezicht.

Ik ben zwanger, zwanger van ons eerste kindje, wie had dat gedacht?