The Roadtrip ✔

44

Ik ben samen met Liam en Thomas onderweg naar Amerika, we zijn van plan twee weekjes in ons vakantiehuis te blijven.

Thomas is inmiddels twee maand oud dus dat kan prima, ook gaan we dingen voor de bruiloft regelen, die willen we namelijk aan het strand doen voor ons vakantiehuis.

Met Thomas op mijn arm zit ik in het vliegtuig, Liam is al in slaap gevallen, mij lukt dat natuurlijk weer eens niet.

Na een behoorlijke vlucht komen we eindelijk aan in Amerika, voor we het weten zijn we al weer bij ons huisje.

We zijn er een behoorlijke tijd niet geweest, stiekem heb ik het enorm gemist, ik bedoel, het is toch echt ons droomhuis.

"Ik ga meteen even wat boodschappen doen, kan jij met die vrouw van die trouwdingen bellen?" Vraagt Liam.

"Trouwdingen? Oh, ja, duidelijk." Grinnik ik.

"Je snapt wat ik bedoel, schat. Ik ben er over een uurtje weer." Hij drukt een kus op mijn lippen, zijn zachte, warme lippen.

Ik geef Thomas een badje omdat hij een beetje van slag is, gelukkig kalmeert hij al snel weer.
Ik schommel hem heen en weer in mijn armen, als hij slaapt ga ik op de bank zitten en bel ik Zoë op.

"Hey, lieverd!"

"Hey, we zijn er weer hoor."

"Mooizo, ging het goed met de vlucht en Thomas enzo?"

"Ja, hij gedroeg zich perfect," Ik glimlach naar Thomas die vredig in mijn armen ligt te slapen. "Liam is nu even boodschappen doen, hij is er over een halfuurtje weer."

"Ah, oké. Hebben jullie eigenlijk alweer seks gehad?"

"Nee," Mompel ik. "Ik durf niet, straks doet het pijn ofzo."

"Ik had hetzelfde, maar het komt goed. Echt, het viel me alles mee." Vertelt Zoë.

"Oke.. Nou ja, ik hoop het. Ik vind het ook een beetje sneu voor hem, hij staat ook al weer een aantal weken droog."

Zoë en ik praten over van alles en nog wat en voor ik weet is het een uur later. "Zou Liam niet alweer terug zijn?"

"Ja klopt," Mompel ik. Voordat ik door kan praten hoor ik een harde knal en geschreeuw.
Ik zie mijn ouders voor me, ik leg Thomas op de bank tussen twee kussens.

"Wat was dat?" Vraagt Zoë enigszins geschrokken.

"Ik weet het niet, wacht even." Ik loop naar het raam en als ik zie wat er is gebeurd valt mijn telefoon uit mijn handen.

"Liam!" Schreeuw ik terwijl er tranen over mijn wangen stromen.
Ik ren naar buiten, er is niemand te bekennen behalve de liefde van mijn leven.

"Liam, oh mijn god." Zeg ik in paniek als ik naast hem neer kniel.
Er ontstaat bloed rond zijn lichaam, hij is neergeschoten.

"May, ik.." Brengt Liam zachtjes uit. "Het doet zoveel pijn."

"Ik weet het lieverd, het komt goed." Zeg ik zachtjes terwijl ik zijn telefoon pak en 112 bel.

Maar het kwam niet goed, ik was gebroken.