The Roadtrip ✔

28

Als ik wakker wordt lig ik nog in Liam zijn armen. Zijn veilige armen. Ik draai me ietsjes om waardoor ik met mijn hoofd op zijn borst lig, ik voel zijn armen nog wat steviger me vasthouden, alsof hij niet wilt dat ik ooit hier uit ga.

Ik kijk omhoog en zie dat Liam allang naar mij zit te kijken, god wat houdt ik van hem. Ik druk mijn lippen op die van hem. Het is dat ik nog een branderig gevoel tussen mijn benen heb, anders had ik hier goed gebruik van gemaakt.

''Gaan we ontbijten?'' Vraag ik dan maar omdat ik voel dat hij meer wilt.

Even kijkt hij me teleurgesteld aan maar toch knikt hij. ''Is goed.''

Ik sta op uit bed en raap het setje van gisteravond van de grond en gooi die op de stoel. Ik loop door naar de badkamer en maak mezelf even snel toonbaar. Morgen gaan we terug, terug naar Amerika. Ik blijf het me afvragen, wat doen we daar eigenlijk?

Ja, het is een prachtig land en ik voel me er thuis, maar niet helemaal. Hier in Nederland voel ik me zoveel veiliger en vooral nu mijn vader is overleden wil ik graag dicht bij mijn moeder zijn en niet eerst een dag moeten vliegen. Maar goed, ik wil het ook niet allemaal verpesten voor Liam, ik weet hoe graag hij daar altijd al heeft willen wonen, daarnaast heeft hij een geweldige baan waar hij super op zijn plek is.

Zoë en Simon zijn nog aan het slapen, ze hebben het laat gemaakt gisteren en ze hebben vandaag een dag vrij genomen zodat we nog even gezellig wat konden doen met zijn allen.

Ik doe een broodje in de broodrooster, even later plof ik op de bank neer en zet even een serie op. Als ik één aflevering samen met Liam heb gekeken komen Zöe en Simon beneden, ik vraag ze hoe ze het hebben gehad en ze zijn er erg enthousiast over.

Ik ben zo blij voor ze dat ze elkaar weer hebben gevonden, de eerste keer dat ze elkaar zagen sloeg de vonk al over. Tuurlijk was het even slikken dat Zoë al zo snel zwanger was geraakt maar op dit moment kan een blijdschap niet op, ze zijn zó gelukkig, gelukkig met elkaar, met de baby. De liefde die er speelt tussen hun is echt prachtig, ik word er zelf ook zo vrolijk van dat het hetzelfde is bij mij en Liam.

Als we allemaal hebben ontbeten en wat leuks hebben aangetrokken vertrekken we naar het bos, we gaan een wandeling maken. We lijken oud zo. ;)

Aangekomen bij het bos lopen Liam en Simon iets vooruit, ze hebben natuurlijk veel langere benen als mij en Zoë. ''En, hoe was het gisteravond? Heb je het aangetrokken?'' Vraagt Zoë me terwijl we een bospaadje in lopen.

Ik knik en ik voel dat mijn wangen iets beginnen te gloeien. ''Hij vond 't geweldig kan ik je vertellen. Hij was zo lief, en zó goed.''

Zoë begint te lachen. ''Dat klinkt erg enthousiast, ik ben blij voor jullie dat het allemaal zo goed loopt tussen jullie.''

''Ik ook,'' Ik draai mijn hoofd naar Zoë. ''Ik houd echt van hem, Zoë.''

Ik weet het zeker, hij is het.