27

32 2 0
                                    

Ugh!

Why do I have to always be the center of attention? I tried acting normal, appearing normal, speaking as normal as I can, but why do I always get their attention?

Gaya ngayon...

Everyone in my lane is wearing black pants and random shirts, mostly black, red, and white. And I'm wearing white yet they all looked at me like I was wearing something weird.

It's just my black pants and white shirtwaist. My usual outfit in school. I know my hair is long pero it's in a pony and not as messy as last night. I tied it para lang hindi ako naiiba sa mga kababaihan na nakaayos ang buhok kahit tatlong araw din kaming magpapatayan.

Looking at the ladies below and remembering how I also stood up in the interview of the damsels, I think I know why I'm weird.

They're all wearing their dresses looking as beautiful as ever na para bang sasali sila sa Miss Universe. Hindi sila mukhang sasabak sa giyera.

Ako din naman ahh...

Though they're in the evening gown category, I'm in the casual jeans.

Ugh!

As much as I hate attention, I love being different. I feel good being a rebel so I did a hair flip and an eye roll at everyone looking at me.

The only girl amongst the leaders of every team on the stage, for recognition.

Humalukipkip ako at pigil ang sariling bigyan ng middle finger ang mga kasamahan kong tatawa-tawa lang sa kalagayan ko.

I hate you!

I mouthed that kaya lalo silang natawa habang ipinapakilala ng emcee ang lahat ng leaders at ang mga akademyang pinanggalingan namin. Also a small interview was done.

Ano 'to? Talk show?

The hunger games ba?

Stanley was the loudest among them, mabuti na lang at nasa likod sila kaya hindi masiyadong agaw pansin pero dahil dakilang papansin ang duo na sina Stanley at George at mayroon silang kakapalan ng mukhang tumawa nang malakas ay napatingin sa kanila ang mga taong malapit sa kanila. Even the leaders beside me, na siguradong kita ang ginawa ng mga ito, looked at them.

Really, everyone screams danger, fear and bloodlust. And here goes my group, not looking like a threat, para ngang naiwan pa ang diwa namin sa piyesta kagabi na siguradong nagbigay sa amin ng panibagong lakas.

Para lang kaming sasali sa isang pambaranggay na contest. Ang sasaya ng mukha nila eh.

"Alexandra Aragon. Paries Academy, from the Kingdom of Esteria, Euryl." The emcee announced so I bowed a bit and flashed a very beautiful smile that sure did swoon their hearts because I could see red everywhere kaya natawa ako nang kaunti.

"I know everyone is as intrigued as I am. What do you feel knowing you're the newest mystery in the whole continent?" Tanong ng emcee at kita ko ang pag-focus ng lahat sa sagot ko.

My gosh! Feeling ko isa akong celebrity!

"I'm intrigued myself. I mean, I don't see why everyone's so hyped up about me. I'm just an ordinary student with a fetish for oddities." sagot ko. I did use a slang word but I know they knew the meaning of it.

"Please don't lie. I can clearly see how you make yourself a mystery." Biro nito at may halong palo pa sa braso ko. Eh may pagkamasakit yon.

"I'm a really bad liar, you see."

Tumawa siya kaya nakitawa ako at pinalo rin siya sa braso para makabawi ako. Aba!

Kailangan kong gumanti!

Switched WorldsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon