LOVESICK FOOL

SECTION 7

LOVESICK FOOL

Yazar: Eliz

BÖLÜM 7

Medya kısımlarına göz atmayı ve düşüncelerinizi yazmayı unutmayın lütfen!

Ve Tanrı o karmaşanın arasında kalmış ruhu unutuverdi.

...

Bir süre sonra..çok kısa bir süre sonra hissizleşmeye başlarsınız.Sizi bunaltanlar un ufak olur gözlerinizin önünde.Nefes alırken boğazınızı sıkan o el 
kırılır birden.Heyecan,mutluluklar gibi yabancı kelimeler daha da bir anlamsızlaşır;nasıl hissettirdiğini unutursunuz.bir duygu saklı kalmıştır 
derinlerde bir yerde.Sımsıkı tutunmuştur elinde kalan son dal parçasına.
Umut tükenir,sebebi aşktır.
Gülümsemelerin yerini sonbahar yelleri alır,sebebi aşktır.
Duygular yabancılaşır ve bunun da sebebi aşktır.
Aşk bir seri katildir.
Kim olduğu meçhul ama arkasında derin sancılar bırakan,her şeyi yok ederken yalnızca kendisi kalan bir seri katil.Faili meçhul gülümsemeleri çalan 
bir seri katil..

...

Pencereden süzülen sokak ışıklarını bulanıklığına kayıyor gözlerim.Saat kaç bilmiyorum.Yorgunluğun izinsizce yerleştirdiği bir bedeni taşıyorum.Gözlerim damlalarını en derinlere saklamış gibi.Damlamıyorlar.
Karanlıkla dans eden sis perdesinin arasından parça parça ışıklarını gönderiyor dolunay.Gece yarısını geçmiş olmalı..
Kış kapıya dayandı.Soğukluğu hissediyorum iliklerime kadar,diğer günlere nazaran ayrı bir dondurucu.

Yatağım ah..yatağımız,içimde ki umudu 
nasıl öldürdüğünü görüyor musun?Yatağımız fazla büyük.Kayboluyorum tek başıma.Fazla soğuk ve gece davetsizce ilerlerken gün ışığına doğru daha 
da hissediyorum soğukluğu.

Düşünmeden edemiyorum,çok değil yalnızca bir kaç hafta öncesine dönsem..Tek odalı evimde rüzgarın sesini dinlesem kırık penceremden evimi 
sararken.
Soğuk yatağımı ısıtmaya çalışsam başımı yorganın altına gömerek sonra nefessiz kalsam ve hemen çıkarıversem.
Kendi kendime kıkırdayıp hayatımda ki tek heyecanlı anın tadına varsam.Şükretsem,sahip olduklarıma ve olamadıklarıma.
Tek kişilik geceleri paylaşsam benliğimle,tek kişilik hüzünlerim olsa ya da tek kişilik kahkahalarım..

Karanlığa saklanan odayı yavaşça aralanan kapıdan giren ışık haznesi aydınlatıyor.İçeriye öylece giren adımları duyuyorum hemen ardından kapanan 
kapının çığıran seslerini.

Kısa bir süre..çok kısa bir süre önce gözlerimi kapatıp her şeyi kabulleneceğimi söyleyen bendim,kabul.Ama bilmiyordum..bilmiyordum saatlerimi verdiğim uğraşların yer bir olunca bu kadar acıttığını..Bilmiyordum öylesine bir adı olmadan bağlandığım adamın bana fahişe davranmasının bu 
kadar fazla kırdığını.

"Berbat bir oyuncusun.Eğer uyuyor numarası yapıyorsan önce titremelerini durdur."

Kalın ve sert ses titremelerimi daha yeni fark ettiriyordu bana.Vücuduma uyumlu titreyen göz kapaklarım aralanırken,yatağımızın diğer tarafından 
üzerime uzanan bedene takılıyor gözlerim.
Derinlere kaçan damlalar gün yüzüne çıkmak için demirlerini kırmış gibi.Ağlamak istiyorum.birazdan bana dokunacak olması canımı 
acıtıyor.Ah,hayır.Bana bir fahişeymişim gibi dokunacak olması acıtıyor..

Üzerime çöken bedenin ay ışığının altında ki bende gölgeleri oluşurken,dudakları dudaklarımı buluveriyor.

Yapmamalısın Chanyeol.Dudaklar duygusal bağın kopmaması için düğüm atarlar birbirlerine öylece yap gitsin işte,öpmemelisin.Acıyan o yanıma 
hançerlerini saplamamalısın.Adil oynamıyorsun Chanyeol.
Gözyaşlarım akarken içeriye doğru,zevk almama neden olduğun için kendimden nefret ediyorum.Adil oynamıyorsun.