LOVESICK FOOL

SECTION 15 [M]

LOVESICK FOOL

Yazar: Eliz

BÖLÜM 15

Bütün odalar boş oysa ki,evde kimse yok.Aynaya baktığımda yalnızca ben yansıyorum o yanıltmacaya.Evet,evet yalnız olduğuma eminim.Evet kendi kanımda boğulsam da,'Kurtarın beni!' desem de kimse duymayacak eminim.

Peki neden böyle?

Neden yorganın altına gömdüğüm başımı kaldırdığımda karanlıkta silüetler belirliyor.Neden açık olan kapıdan geçen insanları görüyorum.Yatağımın altında ki canavarlarım ben karanlığa gömüldüğümden beri özgürlüğüne mi kavuştu?Peki onlara kim izin verdi?Onları zincirlemiştim eminim beynimin en ücra köşelerine.Peki kim salıverdi onları?

Tıpkı güneşin dünyaya şuan bulunduğu noktadan bir santim yaklaştığında dünyanın kavrulacağı,bir santim uzaklaştığında dünyanın donacağı gibi geçmişi hatırlamak ya da geleceğe dair fikir yürütmek..

En son ne yapıyordum?Ne hissediyordum..?

Bu belirsizlikte neyin nesi?

Gözlerim açık mı kapalı mı?Neden hissedemiyorum her sabah olduğu gibi göz kapaklarımı taciz eden güneşin ışıklarını?

Ah..kış ayının ortasındaydık en son.

Evet.Hatırlıyorum.

Koşuyordum.

Kışın soğuğu dokularımı alarma geçirmiş gibi diken dikendi tüylerim.Belki bir ihtimal..ağlıyordum?Arkamdan esen rüzgarın haşin soğukluğu beni üşüttüğü gibi onun kokusunu da armağan ediyordu.Kızamıyordum.Kızamıyordum rüzgarın beni üşütmesine,onu bana getiren bir şeylere nasıl kızabilirim ki?

Evet,kaçıyordum.

Kaçtım mı?

Yoksa yakalandım mı?

Bir belirsizlik içerisindeyim.Ya da kendimi kandırıyor olsam gerek.Umutsuzca derin bir nefes alıyorum.Imm..ilaç gibi kokuyor burası?Biraz da deterjan hani şu pembe ve yumuşatıcı diye satılanlardan.Sanırım birisi pencereyi açıyor,sıcaklık aniden yerini dondurucu soğuğa bırakırken öyle hissediyorum.Henüz toprak altında saklanan tomurcuklar..baharın habercisi olsa gerek.Mümkün değilmiş gibi lakin açmamış çiçeklerin kokusunu alıyorum.Gülümsetiyor bu durum beni.Belirsizliğime açılan dallar baharın kokusu olsa gerek..

Açılan pencerenin soğukluğunu tetiklemek ister gibi açılan bir kapı,cereyan etkisi yaratıyor.Yakınlaşan adım seslerini duyuyorum.

"Uyandınız mı Bay Park Baekhyun?" diyor oldukça yabancı,samimiyeti yavan gelen bir erkek sesi.Gözlerim görmek istemezcesine bazı şeyleri yalnızca başımla onaylıyorum.