LOVESICK FOOL

THE END SECTION

LOVESICK FOOL

Yazar: Eliz

SON BÖLÜM

Kafka'dan Milena'sına; "Seni kaybetmekten o kadar çok korkuyorum ki Milena. Bazen düşünüyorum da eğer gerçekten insanlar mutluluktan ölebilselerdi benim çoktan ölmüş olmam gerekecekti. Ama ben aksine mutluluk sayesinde tekrar hayata döndüm."

Gri mermerin soğukluğu çıplak ayaklarımdan başlayıp,tüm vücudumu titretiyordu.Kıpırdayamıyordum.Beyaz duvar kenarını mesken etmiştim kendime,duyduklarımı duymamazlıktan geliyor;aklımı yitirmişim gibi bakanları görmüyordum..görmek istemiyordum.

Seni kaybetmekten o kadar çok korkuyorum ki Jongin..Bazen düşünüyorum da eğer gerçekten insanlar mutluluktan ölebilselerdi benim çoktan ölmüş olmam gerekecekti. Ama ben aksine mutluluk sayesinde tekrar hayata döndüm.

Üşüyorum Jongin'ah..Reddediyor beynim ve kalbim,vücuduma savaş açmışcasına..Vücudum çoktan serdi kendini ölüm kokan koridorlara.'Eşiniz daha biz müdahale etmeden hayatını kaybetmiş..Kalp krizi.' demişti bir ses..Tanrı aşkına ne saçmalıyorlardı bunlar Jongin!?Biliyorum,biliyorum adını haykırsam,seni kollarımla yerleştirdiğim sedyenin girdiği o kapıyı açar bana koşardın..Koşmalıydın..Evet haykırdım,adını bağırdım çığlık çığlığa ama..ama koşmadın.Ne o boğucu beyazlığa tezat oluşturdu tenin ne de benden bağımsız titreyen ellerimi aldın ellerinin arasına.

Sen neydin Jongin'ah?

Günahımın bedeli mi?Aldığım ahların,filmde de dediği gibi 21 gram ruhu mu?O koskoca cüssenden nasıl olur da 21 gram eksildi diye öylece çekip gidebilirsin..Benden kendimden versem ya sana kaybettiğini,geri gelmez misin?

İstemiyorum Jongin'ah,ne peşimi bırakmayan zamanın,en zamansız suretinde açılan o kapıdan beyaz örtüyle geçen senin o cansız yüzünü görmeyi,ne de toparlanın lütfen diyen beyaz kıyafetlileri dinleyip de toparlanmak istemiyorum.

Benim kimim var?

Senin benden başka kimin var?

Ben mi halledeceğim cenaze işlemlerini?

Gerçekten ben mi izin vereceğim dokunmaya dahi kıyamadığım bedeninin ateşe atılmasına?

Peki onlar nasıl,nasıl merhametsizce verecekler bedeninden kalan 21 gramlık küllerini?

Gidene değil de kalana acırmış eskiler..Giden gitmiş kurtulmuş bu dünyanın karanlık şamatasından derler..Peki ya kalan?Affet bencilim ama bensiz ne yaparım?Sabahları gözlerimi nasıl açmak isterim ki yatağın bir tarafının boş olduğunu bilerek..?Banyo da ki fırçanı,aldığımız çift eşyalarını,fotoğraflarını ya da kokunu,beyaz tenimde bıraktığın kırmızı izleri,esmer teninde kaybolduğum geceleri..Bir duaydı adın Tanrı'nın kapısından kovulan benin dudaklarından dökülen..Ben nasıl silerim..Sen benden bir parça olmuşken ben kendimi nasıl silerim..?

Şimdi neredeyim biliyor musun?Hani kısa dilimli hayatlarımızda yaşadığımız en iyi zaman dilimini kapsayan balayımızı yaptığımız otelin çatı katındayım..Bakma öyle garip garip buraya çıkmak kolay olmadı.Ama ne yapayım ki nefes alamıyorum..Senden bir parça tıkıyor beni,sanki gökyüzüne yakın olursam rahatça ciğerlerime havayı çekebilirmişim gibi geliyor..Bilmiyorum.

Ağlamıyorum artık.O yatakta yatan cansız beden attığım çığlıkları duymayınca kestim ağlamayı.Biliyorum gökyüzünde falan değilsin,izlemiyorsun beni..Ve yine biliyorum ki Tanrı sana bir insanı görme hakkını verseydi o seçenek ben olmazdım..Bunu bilmek acı veriyor ama ne kaldı ki..Ne kaldı saklayacak.Ben bana kalmış en büyük günahken,seni saklasam benden ne olur ki?