LOVESICK FOOL

SECTION 19

LOVESICK FOOL

Yazar: Eliz

BÖLÜM 19

Soba dumanından tüten siyah dumanlar..Kışın tam ortası.Ne klasikleşmiş bir fincan kahve ısıtıyor içinizi ne de gökyüzünü kirleten dumanların sahibi sobanız..Gece soğuk,gece ayaz.Beyaz alçıları lekelenmiş,rutubet kokan evin balkonunda çamaşırlar asılı.Şehri etkisi altına alan rüzgar kurumuş ağaç dallarını yerinden oynatıyor.Kara bulutlar sanki koşarmışcasına aydınlığı def derken mırıldanıyorum,'Yağmur bastırdı bastıracak.' 

Balkonun gökyüzüne erişimi kısıtlayan camekanların ardından krem rengi yün kazağıma biraz daha sokuluyorum.Fincanda ki kahvenin yerini bir soğukluk ve koyu renk telvesi alınca çok geçmeden yağmur da yağmaya başlıyor.Önce geldiğinin habercisi gibi tozlu gri asfaltı yavaşça siyaha boyarken,kanalizasyonların taşacağını haykırır gibi birden sağanağa dönüşüyor. 

Rutubet kokulu evin iplerinde asılı kırmızı kazak,bordoya dönerken uyanıyorum. 

Rüyamda hissettiğim soğukluktan bir şey kaybetmiyor bilakis daha da üşüyorum.Buz mavisi yorganı üzerime çekerken,yanımda ki çıplak bedene biraz daha sokuluyorum.Gece oldukça ilerlemiş olmalı.Dışarıdaki rüzgarın geceyi de önüne katarak cama vuruşu titretiyor bedenimi.Gök gürültüsü ve karanlık..Hayır,hayır korkmuyorum.Korkmak gereken öyle garip şeyler yaşadım ki kulağıma fısıldanan bir ninni gibi gökyüzünün çığlığı.Sadece üşüyorum.Kuruyan dudaklarımı onun sert göğsüne bastırırken derimin kıvrımlarını hissediyorum. 

Huzursuzca kıpırdanıyor,görmesem de gecenin karanlığında ışık gibi parlayan yüzünde ki çatışmış kaşları hissediyorum.Bu beni gülümsetirken birden hüzne boğuluyorum..Chanyeol'ün yüzü hüzünlü şarkılar gibi..Kimi zaman melodisi hoş lakin sözleri zehir zemberek..Çoğu zaman hayal kurmaya iter insanı,lakin ayarını tutturamaz hayallerde bile uçurumdan aşağıya doğru kaydırır günahlara serenat yazan vücutlarımızı..Chanyeol bir garip hal.Belki biraz saplantı,belki biraz özlem kıyısından ucundan en sevdiğim şarkı..belki de aşk.Chanyeol çok şey benim için.Hani klişe bir sahne vardır,küçük çocuk yaramazlık yapar onu döven annesidir fakat çocuk kurtarılmayı beklerken 'Anne' diye ağlar.Chanyeol benim için bu cümlede ki kokusunu hiç alamadığım anne gibiydi.Bana zarar verene tüm inancımla sığındığım bir anne..Chanyeol..bir garip haldi.

 Gecenin bir vakti neden birden dört bir yanımı sarar ki şu hüzün dalgası.Derin bir nefes alıyorum,biraz onun kokusunu armağan ediyorum ciğerlerime birazda pencere pervazlarından içeriye sızan serin rüzgarı.Kıpırdanması şiddetlenirken benden tarafa doğru dönüveriyor.Boyum gibi kısa olan kollarıma nazaran uzun ve güçlü görünen kolunu belime atarken,ne zaman tuttuğumdan bir haber olan nefesimi dışarıya veriyorum. 

Ay ışığı görünür mü bu karlı gecede bilmem ama karanlığa alışsaydı gözlerim,onun yüzünü izlemek isterdim.Umutsuz bir hayal evet,lakin isyanı çağırmak yerine şükrettim.Şükrettim ki sevdiğim adamın kollarında gecenin bir yarısı aniden uykumdan uyanınca sinirlenmek yerine huzura dalabiliyorum.Evet,Chanyeol benim varlığından sık sık şüpheye düştüğüm Tanrı'ya olan şükürlerimdi. 

Saatin amansız iki daimi müşterisi yelkovan ve akrebin geceye kattığı ahengi Chanyeol'un tarafında ki komidinden gelen alarm sesi bozuyordu.Unuttuğum soğuk kolunu belimden çekmesiyle dört bir yanımı sarıyor,neden gecenin bu saatine alarm kurdu ki düşüncesinde kavrulan merak ansızın içimi kemirmeye başlıyordu. 

Günün hangi saati olursa olsun duyulduğunda rahatsızlık veren o ses kesildiğinde,yönünü tekrar bana döndü.

"Ne zaman uyandın?" Bu ses tonuna aşıktım.Öylesine içten öylesine kalın ve sert..Kendi nefesinde boğuluyormuş gibi ama hala güçlü..