İzler

2. DÜŞÜNCELER

Keyifli okumalar...🖇

Işığın bile vurmadığı karanlıklar içinde kalan yatağımda yatıyordum,ruhum gibi karanlıkta kalmıştı odam. Düşünmekten başka bir şey yapamıyordum babam neden böyleydi ne yapmıştım ben ona günahım neydi ki benim? 

4 yaşımdan beri babamın hakaretlerine dayaklarına maruz kalmıştım. Hareket etmek de bile aciz olan bedenim beni zorluyordu,fiziksel yorgunluğumu geçmişti ruhumda ki yorgunluk belki de bundan dolayı hareket edecek gücü bulamıyordum kendimde.

Yorganımı kafama kadar çekmiş sessizce gözyaşı döküyordum şimdide. Kafama hafifçe kaldırığımda yatağımın kenarında duran komodimin üstünde,kaç saattir elime almadığım telefonumu gördüm şu an bana iyi gelecek tek şey Anıldı.

Yatağımdan kalktım yavaş yavaş bu bile beni zorluyordu bedenim yeni ağladığımdan dolayı güçsüz düşmüş ve uyuşmuştu. Birden kalktığım için başım dönmüştü,gözlerimi sıkıca yumdum ve birkaç saniye öylece bekledim yorgundum fakat telefonumu elime almalıydım artık Anıl'a yazmam gerekiyordu.

Telefonumu elime aldım ve veriyi açtım uyuşuk hareketlerle. Buda neydi şimdi bir kaç takip isteği dışında bildirimim yok muydu? Hiç mi merak etmemişti anıl beni bu saate kadar? Arkadaşım yoktu bu zamana kadar mahalleye çok nadir çıkardım oda kapının önü olurdu sadece,babam izin vermezdi asla.

Bir  keresinde izinsiz dışarıya çıkıp gezmiştim babam yokluğumu fark etmiş beni aramaya çıkmıştı tek tük evler vardı etrafta heryer sessiz olduğu için canım çıkmak istemişti sadece yiyeceğim dayakları düşünmeden çıkmak istemiştim işte ve babam beni buna pişman etmiş mahallenin kadınlarının içinde dövmüştü beni hiç kimse ağzını açıp birşey dememişti.

O gün tekrardan anlamıştım yanlız ve kimsesiz olduğumu bir ailem bile yoktu. Bir kız kardeşim olsun isterdim o zaman daha güçlü durabilirdim belki de hayata karşı bi abim olsun beni sarıp sarmalasın canımın yanmasına izin vermesin isterdim ama yoktu işte kaderim buydu elden bişey gelmezdi.

Kafamın içinde aniden beliren hatıraları bi kenara ittim şimdilik,şu an Anıl'a yazmam gerekiyordu. Bana yazmamasına şaşırmıştım her saniye beni mesajlara boğan Çocuğa ne olmuştu da tek bir mesaj dahi atmamıştı. Endişelenmeye başladım ve hızlı bi şekilde profiline girdim en son 2 saat önce girmişti whatsap'a alelacele yazdım mesajı

Herşeyim 💙

- iyi misin sevgilim? (12:45)

Yazıp göndermiştim merak ediyordum onu başına bişey mi gelmişti? belki de canını sıkan bişey olmuştu. Babası yoktu anıl daha 16 yaşındayken ölmüştü babası o zamanlar 14 yaşındaydım bende,o yaşımda bile ilaç olmaya çalışmıştım ona. Şimdi ise 18 yaşındaydı annesine bakmaya çalışıyordu,evin tüm yükü onun üstündeydi benim gibi bi tarafı boşluktu her zaman herşeye rağmen güçlüydü benim aksine. Daha 5 dakika olmuştu ki gelen bildirim sesi ile tekrar aldım telefonu elime mesajı açtığımda gözlerim dolmuştu

Herşeyim 💙

- iyiyim (12:50)

Bu neydi şimdi sadece iyiyim mi yazmıştı oysa sadece kendimi iyi hissetmek onun sözcüklerinde teselli bulmak istemiştim kötüydüm ve iyi olmaya ihtiyacım vardı gözlerimin dolma sebebi bana daha önce böyle soğuk konuşmamış olmasıydı canı sıkkındı belliydi işte. Gözlerimden düşen bir kaç damlayı tutamamıştım usul usul akmıştı yanaklarımdan.

Merak etmiştim onu,sesinden anlardım ne olduğunu daha fazla bekleyemedim. Gözyaşlarımdan dolayı yanan yanaklarımı sildim ve arama tuşuna bastım,3 kez çalmıştı ve meşgule düşmüştü şaşırmıştım neden açmamıştı ki şimdi. Derin bir nefes aldım ve tekrar aradım 2 kez çalmıştı ve yine meşgule düşmüştü üzülmüştüm ve kırılmıştım daha önce hiç yapmazdı böyle şeyler neler oluyordu Allah aşkına