Geçmişi kalbimin derininde saklarken kana bulanmış ellerimle nasıl çıkarırdım açığa, gözlerimden karalar bağlı ziftler akarken geleceğimi nasıl görmeye çalışırdım bana yazık olmaz mıydı?
Oysa o temiz ellerini uzatmış beni bekliyordu, geçmişi kirli b...
Uzun süredir yürüyordum. Yorulmuştum ve bir yere oturup dinlenmem gerekiyordu 1 saattir durmaksızın yürüyordum resmen.
İleride kalın gövdeli uzun bir ağaç vardi rahat görünüyordu oraya oturabilirdim biraz.
Birkac adım atmam gerekliydi ağaca ulaşmak için fakat ayaklarımda derman kalmamıştı artık. Yorgundum çok fazla yorgun. Beynim düşünmekten,ruhum yaşadıklarımdan ve duyduklarımdan,bedenim ise koşmaktan ve yürümekten dolayı yorgundu.
Attığım bir kaç adım bana saatlerce yürümüşüm gibi bir yorgunluk vermişti ne halim kalmıştı nede mecalim.
Oturacağım yere bakmamıştım pis olup olmaması üstümün kirlenmesi umrumda bile değildi. Montumu yere attım ve toprağın üstüne oturdum yavaşca. Dizlerimi kendime çektim ve ellerimi dizlerime koydum. Üşüyordum fakat gram umrumda değildi kimsem kalmamıştı zaten soğuktan donmak umrumda değildi hiçbir şey umrumda değildi artık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum ama yağmur hala daha yağıyordu durmak bilmiyordu bir türlü belki de gökyüzü bu halime ağlıyordu bu gece.
Oturduğum andan itibaren ağlamaya başlamıştım fakat bu bağırıp çağırmalı bir ağlama değildi sessizce ağlıyordum. Ben aslında sessizliğime sığdırıyordum çığlıklarımı ve duyabilen kimse olmamıştı.
Anıl beni anlıyordu Anıl benim acımı anlıyordu. Hıhh kimi kandırıyordum ki Anıl beni hiçbir zaman anlamıştı sadece rol kesmişti bana. Beni anladığını düşünüyordum ama hayır anlamamıştı hiçbir zaman anlamamıştı anlıyor gibi yapmıştı bense salak gibi içimi dökmüştüm ona yaralarımı sardırmış acımı unutturmasın sağlamıştım.
Nerden bilebilirdim çok iyi oynamıştı bu zamana kadar gerçekten beni düşündüğünü sanmıştım sevdiğini beni koruduğunu sanmıştım aptalın tekiydim değil mi daha 16 yaşında bir velettim Anıl'ın dediği gibiydi bunu bu gece kabullenmiştim.
Annem beni belkide bu yüzden bırakmıştı. Şımarık bi çocuktum fakat bu şımarıklık sadece anneme özeldi o beni sürekli öperdi sürekli sarılır ben uyumadan önce kulağıma ninniler söylerlerdi. Ahh... nede güzeldi annemin sesi. Sesine hayrandım ben annemin babasını sevmeyen ama annesine hayran bir kızdım küçükken hep annem gibi olabilmek için dua etmiştim büyüdüğümde ona benzemek için.
Çok istiyordum anneme benzemeyi yüz olarak onun kopyasıydım zaten fakat huy açısından ona benzemeyi çok istiyordum babama benzemek istememiştim hiçbir zaman o her zaman kötü bir insandı annem gittikten sonra tam olarak bir canavara dönüşmüştü. Diğer kızlar gibi ben babamın kızıyım diyemem hiçbir zaman ben annemin kızıydım kimse bunu değiştiremezdi. Çok fazla özlüyordum annemi bi resmi bile yoktu fakat ona benzediğim için aynaya baktığımda kendimle beraber annemi de görüyor gibi oluyordum.
