İzler

25. CİHANGİR'DEN

Bir insanın en mutlu günü bir başkası için Bir yıkım olabilirmiş meğerse. Bir insanın doğumu başka bir insanın ölümüymüş. Daha kaç kere öldüreceksin hayat beni. Kaç insanın daha doğması gerek ölmem için.

Keyifli okumalar...

Mantığım rüzgar olup uçmuş beni terk etmişti. İçimde ki arzunun yoğunluğu olsa gerek bir türlü geri adim atamamış üstelik öpmesine karşılık vermiştim hala veriyordum ve bu durum iyice kötü bir hal almaya başlamıştı.

Sonunda geri gelmeyi akil eden mantığım beynimin kapısını çalmış ve geri gitmem için ayaklarıma komutu vermişti.

Bir hışımla dudaklarından ayrılmış var gücümle sağ yanağına kuvvetli bir tokat atmıştım.

Olduğumuz durum ve yaptığımız şey şimdiden pişman olmamı sağlamıştı fakat kalbim bu yaptığımın harika bir şey olduğunu hissettirmişti.

Duyguları ile hareket eden bir insandım fakat evlenecek üzere olan bir adamı öpmek karakterimde olmayan hareketlerden biriydi.

Bana kızgın bir o kadar da afallamış bir şekilde bakan adama karşın hissettiğim tek şey pişmanlık ve öfkeydi. Sevgim öfkemin arkasında kalmıştı attığım tokatın sebebinin büyük bir nedeni ise buydu.

- SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN. YA DELİRMEK ÜZEREYİM BIZ NE YAPIYORUZ.

Sesimi yükseltmiştim çünkü ağlamak üzereydim bağırmasaydım ağlardım ve bu istediğim son şey bile değildi.

Cihangir sözlerime karşılık sadece kaşlarını çatmış ve konuşmamın devamını bekliyordu sinirli bir şekilde.

- Biz ne yapıyoruz Cihangir ya sen evleniyorsun anladın mı evleniyorsun. Sen o kızı aldatıyorsun hemde benimle.

Elimi anlima koydum ve bir ileri bir geri yürümeye başladım. Oldukca gergin ve endişeliydim çünkü biraz önce yaptığımız şey hiçte hoş bir şey değildi. İleri geri bir şekilde yürümeye devam ederken bir yandan da kendi kendime mırıldanıyordum.

- Allah'ım ben ne ara bu kadar iğrenç bir insan oldum. Tanıyamıyorum kendimi artık ben ne beter bir insan oldum böyle. Yanlış bu b..bu çok yanlış.

Omuzuma konulan el ile birlikte olduğum yerde irkildim ve bir yandan ikaz ederken diğer yandan Cihangir'i kendimden sert bir şekilde uzaklaştırdım.

- Dokunma benden uzak dur.

Uyarımı takmıyor hala bana dokunmaya çalışıyordu zaten üst safhada olan sinirim iyice tavan yapmış beni çileden çıkarmıştı.

Daha fazla hakim olamadığım sinirim ve üzüntüm ağlamama sebep olmuştu. Çığlık atarak yere oturmamla Cihangir'in kollarımdan tutup bana sarılması bir olmuştu.

( Tam şurada cem adrian-kül dinleyin please )

İçim çıkarcasına ağlamak beni rahatlatmış ayni zamanda da fazlası ile yorgun düşmemi sağlamıştı.

Yavaştan sakinleşmeye başladığımda kalkacak gücü kendimde bulamamış yanlış da olsa Cihangir'in beni sarıp sarmalamasına izin vermiştim.

- Meyra b...ben özür dilerim bunu yapmak istemezdim ama seni son kez göreceğimi biliyorum. Kızma bana güzelim bunu yaptığım için pişmanım fakat yapmasam daha çok pişman olacaktım seni özleyeceğim.

Sözlerinin ardından başıma minik bir öpücük bıraktı ve beni ayağa kaldirarak koltuğa oturmami sağladı. Uykumu yeterince alamamanın ve ağlamanın yorgunluğu üstüme bir ağırlık çöktürmüş bedenimi ise uykunun kollarına bırakmak için hazırlanmıştı.