Στέκομαι όρθια στα πόδια μου, προσπαθώντας να διατηρήσω την ισορροπία μου από τη δυνατή πρόσκρουση με το πάτωμα. Το κεφάλι μου πονάει, όπως και το σημείο κάτω από το στήθος μου, αλλά καταφέρνω να διαπιστώσω ότι πράγματι η πόρτα άνοιξε και το μυαλό μου δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Με δειλά βήματα πλησιάζω και ψάχνω το διακόπτη για το φως. Για καλή μου τύχη τον βρίσκω γρήγορα και τον πατάω ανυπόμονα.
Η έντονη λάμψη της λάμπας δυναμώνει τον πονοκέφαλό μου και με αναγκάζει να κλείσω τα μάτια μου για μια στιγμή. Όταν τα ανοίγω ξανά παίρνω λίγο χρόνο για να προσέξω το εσωτερικό της αποθήκης -το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μου περιέγραφαν, γεγονός για το οποίο δεν εκπλήσσομαι ιδιαίτερα.
Τα πάντα εδώ μέσα μοιάζουν να έχουν έρθει από άλλη εποχή, λες και αυτό το μέρος αποτελεί κάποιου είδους χρονοκάψουλα. Υπάρχουν ελάχιστα έπιπλα -ένα γραφείο, μια μεγάλη βιβλιοθήκη που καλύπτει ολόκληρο το δεξί τοίχο και μια ντουλάπα απέναντί της- τα οποία είναι κατασκευασμένα από ξύλο, που δεν ταιριάζει με κανένα από τα υπόλοιπα στο σπίτι.
Όλα τα αντικείμενα είναι σκονισμένα γεγονός που υποδεικνύει ότι η αποθήκη δεν έχει ανοιχτεί εδώ και πολύ καιρό. Αμυδρά θυμάμαι τον μπαμπά μου να περνάει ατελείωτες ώρες σε αυτό το μέρος κλεισμένος, επικαλούμενος το ψέμα ότι κατασκεύαζε κάτι. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ που δεν κάνει κάτι τέτοιο πλέον, οπότε πλησιάζω τη βιβλιοθήκη για να έχω μια ιδέα με τι ασχολούνταν εκείνο το διάστημα.
Υπάρχουν χιλιάδες κουτιά, βιβλία και άλμπουμ από μια περασμένη δεκαετία. Διατρέχω μερικά από αυτά γρήγορα, όμως δεν βλέπω τίποτα που να βοηθάει τις σκέψεις μου να μπουν στη σωστή σειρά. Τεντώνομαι για να πιάσω ένα χαρτόδετο άλμπουμ από το ψηλότερο ράφι, όμως σαν αποτέλεσμα ένας οξύς πόνος απλώνεται κάτω από το στήθος μου. Βγάζω ένα επιφώνημα πόνου, αλλά σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου και καταφέρνω να τραβήξω την άκρη του.
Το αντικείμενο πέφτει με πάταγο στο πάτωμα σηκώνοντας ένα κύμα σκόνης, το οποίο μου προκαλεί βήχα. Καλύπτω το στόμα μου και παίρνω λίγο χρόνο μέχρι να επανέλθω στα φυσιολογικά μου επίπεδα. Το χρώμα του άλμπουμ πλέον είναι γκρι, όμως αφήνει μια υπόνοια πως όταν αγοράστηκε ήταν ένα απαλό ροζ. Σκύβω να το μαζέψω κρατώντας το πλευρό μου και εκεί, κάτω από τη βιβλιοθήκη, προεξέχει μια μικρή ορθογώνια φωτογραφία· πιθανόν γλίστρησε από το άλμπουμ όταν έπεσε κάτω.
VOUS LISEZ
Moon Child
Roman pour Adolescents«Θεέ μου, είσαι ίδια η μητέρα σου», αναφωνεί με κομμένη την ανάσα. Σηκώνει το χέρι του και διατρέχει με το δάχτυλό του το μάγουλό μου, διαπιστώνοντας ότι στέκομαι ακριβώς μπροστά του. «Είναι απίστευτο». «Υποσχέθηκες να μου πεις τα πάντα», λέω με το...
