Chapter 12

405 28 0
                                    

Unicode

(မှောင်မည့်အပိုင်းအနည်းငယ်ပါမည်... နည်းနည်းပဲ။)

"လမ်းလျှောက်ရတာကြာသားပဲ။" ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျောပေါ်မှာ Momo ကိုတင်ထားပြီး တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တယ်။Jungkook နဲ့ သူ့ညီလေးနဲ့က အနောက်ကနေလိုက်လာတယ်။

"အင်း" သူကရယ်ပြီးပြောတယ်။ "မင်းလဲ ပင်ပန်းသွားပြီ။"

"ဟင်?"

"ခုဏက မင်းတော်တော် ပြဿနာတက်သွားတယ်။" သူပြောပြီး ထရယ်တယ်။ "အခု မင်းစနေနေ့ကျရင် တစ်ကျောင်းလုံးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ကျိုးသွားတဲ့ ပစ္စည်းတွေအတွက် လျော်ပေးရမယ်လေ။"

"ပါးစပ်ပိတ်" ကျွန်တော်မျက်လုံးလှိမ့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။ "ငါ အမှားလုပ်မိတာ။"

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်,အဲ့ သင်္ချာကိုစလုပ်ရအောင်။" သူက စာအုပ်တွေ ထုပ်ပြီးပြောတယ်။

Ms.Rose ပေးလိုက်တဲ့ ပရောဂျက်က သင်္ချာကဘာလို့ အရေးကြီးပြီး ကျွန်တော်တို့ရဲ့ လူနေထိုင်မှုဘဝမှာ ဘယ်လိုကူညီပေးလဲ ဆိုတာပဲ။

"ငါ သင်္ချာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာပစ္စည်းမှရှာမတွေ့ဘူး။အဲ့တော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?" ကျွန်တော် အခန်းကို ကြည့်ပြီး ပြောတယ်။

"ငါအကြံရပြီ။" သူကပြောတယ်။ "မင်းအခန်းကိုအရင်သွားရအောင်။"

သူ့ကိုကျွန်တော့်အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်တယ်။တံခါးကိုလော့(ခ်)ချလိုက်တယ်။နောက်တစ်ခုသူလုပ်တာက ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်တာပဲ။

"ဘာလုပ်နေတာလဲ?" ကျွန်တော်မေးလိုက်တယ်။

"စိတ်လျှော့။တစ်ခုခုပြဖို့။" သူပြောတာနဲ့ နာခံလိုက်တယ်။

သူ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပါချွတ်လိုက်တယ်။

"အခု"သူကကျွန်တော့်ဟာကိုကိုင်ပြီးပြောတယ်။ "ဒါဘယ်လောက်ရှည်လဲဘယ်လိုသိလဲ?"

သူ့မေးခွန်းကြောင့်လန့်သွားပေမယ့် ဖြေလိုက်တယ်။

"အာ..တိုင်းလိုက်လေ..ပေတံနဲ့။" ကျွန်တော်ပြောတော့ သူက ပါးစပ်တစ်ဖက်ပင့်တင်ပြတယ်။

Puzzle:Jikook (u&z) ✅Where stories live. Discover now