Patron Çocuğu

11.Bölüm|Neler Oluyor?

"Ne?" dedim aldığım cevabı beklemeyerek.

"Duydun, seni tekrar yanımda istiyorum."

Bana cevaplamam için biraz zaman tanıdı ama ben bir şey söylemeyince tekrar konuştu.

"Sağımda, solumda her yanımda. Seni."

Yüzümü ekşittim ve avuçlarımı eteğime sürttüm.

"Ne utanmaz herifsin!"

Lafım yüzüne tokat gibi çarpmıştı.

"Anlamadım?" Hızlıca kaşlarımı kaldırıp indirdim ve arkama yaslandım.

"Çıkar mısın, üstümü değiştireceğim." Şuan kendimi daha iyi ve dirençli hissediyordum.

Ellerimden destek alarak hızlıca kalktım ve ayaklarımın üzerinde durdum.

"Ahu." dedi o da ayakları üzerine kalkarken.

"Ahu, Ahu ne Ahu? Çıkar mısın dedim sana." Sağ elimi yanından arkasındaki kapıya doğru uzatmıştım.

"Kabul etmiyorsun yani?" Bu lafından sonra onunla aynı boya gelmek için parmak uçlarımda kalktım.

"Sen duymadın galiba beni." dedim dişlerimi sıkarken.

"Kabul etmiyorum." diye de ekledim.

"Neden böylesin sen?" Bu sorusuna kaşlarımı çattım ve acıyan parmak uçlarıma rağmen parmak uçlarımda kalmaya devam ettim.

"Neden bu kadar asisin?" Topuklarımı da yere basıp yanından geçmek için manevra yapmıştım ki sol kolumdan tuttu.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?" Sesim umduğumdan da gür çıkmıştı.

"Seni bir kere bıraktım." kolumu kendime doğru çekiştirdim.

"Bıraksana!"

"Bırakırsam tekrar gidecek misin?" Kolumu çekiştirmeyi bıraktım ve yüzüne baktım.

"Takıntılı mısın oğlum sen, var mı sende üç beş eksik parça!?" Yüzünde mimik oynamıyordu.

"Uzak dur benden." diye fısıldadım. Yüzüme yüzünü yaklaştırdı ve burunlarımızın arasında birkaç santim kala durdu.

"Şurada bir kalbin olduğunu biliyorum." dedi boştaki eliyle kalbimi gösterirken.

"Kalbinin şuan deli gibi attığını da biliyorum. Neden korkuyorsun?"

Sorusuna hemen yanıt veremedim. Derin bir nefes aldım ilk önce.

"Ben hiçbir şeyden korkmam."

Burunlarımızın uçlarını birbirine değdirdi.

"Kalbin neden bu kadar hızlı atıyor eğer korkmuyorsan?"

Çerezlik bir bölüm bırakmaya gellldiimm canlaaarr💜

Bıraktım giiitttiii💜🤝