PİMİ ÇEKİLMİŞ

1-Evrenin Sıcak Ölümü

BENCE GÜZEL OLDU.
HİİİİÇ TUTMAYAYIM, BİRAZASLİ İYİ OKUMALAR DİLER.

OYLARI VE YORUMLARI DA SİZ UNUTMAYINIZ LÜTFEN 💕

Fizik Mühendisliği bölüm birincisi son sınıf öğrencisi Nehra Suvai, 3,84/4 ortalamasıyla okuduğu bölümdeki kaydını neden dondurmak isterdi?

Sanırım aşk acısı çekiyordu, zira çok iyi görünmüyordu. Ailevi problemleri olabilirdi, uyku sorunları yaşadığı belliydi. Başarısına gölge düşeceğinden korktuğu bazı psikolojik problemleri vardı, tedavi olmaya gidecekti. Paraya ihtiyacı vardı, babasının emekliydi ama sanırım kredi borçları yüzünden kızını okutamıyordu. Vefat eden hocasından çok etkilenmişti, kendi sonunun da böyle olacağından endişeleniyordu.

Hayır, bunlardan hiçbiri değildi. 

Nehra Suvai, korkuyordu. Korkuyordum.

Hem de ölmekten.

"Odanı temizleyip git ki geldiğinde temiz görünce mutlu ol." demişti annem. Aslında çok önce başvurduğum ve kabul aldığımı yeni öğrendiğim uluslararası bir bilim okuluna gittiğimi düşünüyorlardı. Onlara bu okulun altı ay süreceğini ama ben istersem ve kabul görürsem daha uzun kalabileceğimi söylemiştim. Kariyerim için çok önemliydi ki fizik mühendislerinin iş bulması zaten kolay değildi.

Fikir, Albay Kozan'a aitti.

İlk kez tek başına kalacağım bir evim olmuştu.

Beni korumak ve silah operasyonunu yönetme görevi Çift Dikiş adı verilen bir time aitti. Özel harekat ekibinden olan bu timin adının neden lisede sınıf tekrarlayanlara verilen bir takma ad olduğunu merak ettiğim için beni evime getiren Ahmet'e sormuştum.

"Her birimizin meslekten atılmadan önce son şansı olduğu için bu isim verildi. Bu görev sebebiyle yeni kurulduk, biz bile birbirimizi tanımıyoruz daha." dedi. Yüksek zekama güvenerek bazı tahminlerde bulundum ama tabii, içimden.

Zorlu bir görev olacağını biliyordum ama henüz bir bilgilendirme yapılmamıştı. Ankara'da güvenilir olarak tabir edilen evlerden birine ben, bina içindeki kalan dairelere de timdeki askerleri yerleştirmişlerdi. Bize verilen iki anahtardan biri 9 numaralı dairedeki bana aitken, diğeri en üst katta bulunan ve bir nevi karargah haline getirilen 12 numaralı eve aitti.

Bir timle aynı binada kalıyordum ama hala korkuyordum. 

Elimdeki koca valizi asansörden çıkarıp Ahmet'le beraber kapının önüne getirmiştik. Kitap dolusu iki kutu ki bu kitapların her biri nükleer fizik, nükleer enerji, atom ve radyasyonla ilgili kitaplardı, kıyafet dolu bir çanta daha vardı yerleştirmem gereken. 

"İçeri taşımana yardım edeyim mi?" diye sordu Ahmet. Kitapları taşıyan o olduğu için beli kopmuş olmalıydı.

"Ben hallederim, teşekkürler." 

"İçeri girdiğini göreyim o zaman." diyerek beklemeye başladığında biraz utanarak anahtarı kilide taktım. Sonra kapıyı itekleyip temizlik kokusu gelen ev karşısında şaşırmadan önce ilk adımımı attım. 

"Teşekkürler tekrar." Valizlerden birini içeri taşırken Ahmet rica edip hala katta bulunan asansörün kapısını tuttu. 

"Ben 6 numaradayım. 8 ve 3 numaralar da dolu. Sabaha kadar timin diğer üyeleri ve komutanlar da gelecek. Bir şey olursa bize gelebilirsin." 

"Olur." diye mırıldandım sıkıla sıkıla. Ahmet beni rahatlatmak ister gibi gülümsedikten sonra asansöre bindi. İki koliyi ve çantayı da içeri aldıktan sonra kapıyı sanki içeride kaçmaması gereken bir suçlu varmış gibi kilitleyerek evi gezmeye başladım.