PİMİ ÇEKİLMİŞ

5-Nehra Suvai

Biliyorum, bölüm günleri Pazar ama ben tamamlamışken atayım diye düşündüm. Hafta içine bir tane daha sıkıştırmaya çalışırım.

Sonu bomba bitti.

Biraz da gerçeklerden bahsedelim, değil mi :)) Yavaş yavaş girelim kurguya. (Daha girmedik mi, diyenler şok.)

Vote ve yorumları bekliyorumm!

Birazasli iyi okumalar diler...

Nehra Suvai olmak bazen çok zor geliyordu. Mesela  en olmadık zamanlarda fizik kuramlarıyla boğuşabiliyorken en beklenen zamanlarda dikkatimi toplayamıyordum. Seyhan Siyami yüzünden fuarda ne anlatıldıysa, bir kulağımdan girmiş ve diğerinden resmen çıkmıştı. Neyse ki projelerin isimlerini not almayı akıl etmiştim ama içeri girerken yaşadığım heyecanın bir gramı bile yoktu içimde. 

Hayatımın şansı kaçıyordu. Buraya gelmem veya gelmemem önemli değildi çünkü bir yaratıcı vardı, o ne isterse onu yaşıyorduk. Kariyer hedeflerime burada ulaşamayacağımı anlamıştım, en azından canlı kalıp bir sonraki hedefime varabilmeyi arzulamaktan başka çarem de yoktu.

"Nehra!" diye seslenen kişiye arkamı dönmemeye çalıştım ama maalesef ki dönmek zorundaydım. Ünlü terörist İlhan Çakılcı'nın oğlu Ayhan Çakılcı hemen karşımda duruyordu. Midemin çok fena kasıldığını hissederek yanıma gelmesini bekledim.

Güvendeydim. Tüm tim burada sayılırdı.

"Ayhan."

Mikrofonum çalışıyordu. Beni duyuyorlardı.

"Seni burada görmeyi beklemiyordum." dedi gülümserken. Samimi gülümsemesine karşılık vermek için zorladım kendimi. Yapaylıktan nefret eden o yanımı asla susturamıyordum. "Çok güzel olmuşsun."

İltifatı karşısında utanmış gibi yaptım ama bunun rol olduğunun anlaşılması zordu. "Teşekkür ederim. Baban beni de davet etmiş." 

Gerilme, Nehra. Sakın kendini ele verme.

Bu konuşmayı tüm tim dinliyor muydu gerçekten? Zira ben bizimkilerin yaptığı içki servisinde edilen teşekkürleri bile sık sık duyuyordum. Mikrofonu kapatamayacağım bir yere bilerek yerleştiren Seyhan sağ olsun, bunu dinleyen kişiler arkadaş grubum olsaydı senelik dedikodu malzemesi çıkardı.

"Gezebildin mi stantları?"

"Evet, zaten altı taneydiler." diye konuştum. "Geçen senelere kıyasla daha çarpıcı sunumlar yapılıyor."

Çar Bombası hariç, diğerlerine adam akıllı bakamamıştım bile. 

"Doğrudur, babam bu sene ayrıca özendi." Elleriyle bir kokteyl masasını gösterdiğinde ilerlemeye başladık. Belki beni birkaç CEO ile tanıştırma şansı olur diye onu kovmuyordum. Çünkü bu fuara gelmek bana pahalıya patlamıştı, büyük ihtimalle eve döndüğümüzde sıkı bir rövanşı da olacaktı. 

"Bir şey içer misin?" diye sordu kibarca. 

"Olur." dediğim zaman da Hakem'in sesini duydum. 

"Nehra, sakın alkolü abartma."  

Bize içkileri getiren kişi Seyhan Siyami oldu ancak benim gözlerimin içine bile bakmadan tepsideki iki kokteyli doğrudan masaya yerleştirdi. "Afiyet olsun." dediğini kulaklıktan da duyunca, Ayhan'ın söylediği her şeyin naklen diğerlerine de iletildiğini bir kez daha fark etmiş bulundum.