MAGAZİN | Texting

/24/

Hazer'i sakin olduğuma ikna eder etmez evden çıkmış ve anahtarını içeride unuttuğum arabaya binerek telefonuma sarılmıştım. Babamdan 21 cevapsız çağrı vardı ama hepsi Hazer'i aradığı saatten önceydi. Annem de 1 kez aramış, bir kez de mesaj atmıştı.

"Lütfen kendine dikkat et." yazıyordu mesajda. Gece atmıştı.

Arabayı çalıştırıp yola çıktıktan sonra telefonu araca bağladım. Annemin telefonu tam 4 kez çaldı ama hiçbiri açılmadı. Sanırım annem ya uyuyordu ya da olay sandığımızdan daha ciddi bir boyuta doğru evriliyordu. Bu yüzden biraz hızlanıp annemi en azından görebilmek için eve doğru sürmeye devam ettim.

Siteye girip evin önüne aracı çektiğimde hiçbir sorun yok gibi duruyordu. Hatta kapıda kimseyi görememek beni oldukça şaşırtmıştı. Arabayı kitleyip telefonumu aldıktan sonra her zaman sakladığımız yere gidip çiçeğin altındaki anahtarı aldım. Kapının kilidini açmadan önce kulağımı yaslayıp içeriyi dinlemiştim ama hiç ses gelmiyordu.

Hazer'e mesaj attım.

Milena: Bir sorun yok gibi duruyor. Eve gireceğim şimdi.

Hazer: En ufak terslikte beni ara Mi'lena.

Hazer: Polisi de arayabilirsin.

Hazer: Sizi kurtarırım.

Milena: İşler kötü gidecek ama babam evde mi bilmiyorum.

Milena: Kapıdan hiç ses gelmiyor.

Milena: Televizyon bile kapalı.

Hazer: Anneni aradın mı?

Milena: Aradım ama açmadı.

Hazer: Belki de baban yoktur ve annen sadece uyuyordur. Olamaz mı?

Milena: Olabilir ama...

Hazer: Şşş, Mi'lena'm.

Hazer: Gelmemekle hata yaptım.

Hazer: Seni yalnız bırakmamalıydım.

Milena: Hayır hayır, öyle düşünme.

Milena: Bununla tek başıma savaşmam gerekiyor.

Milena: Daha önce de yaptım.

Kalbim deli gibi hızlı atıyordu çünkü eğer babam içerideyse anneme ulaşamadığım için başını çok ama çok ağrıtacak kadar bağıracaktım. Üstelik beni Hazer'e rezil ettiğini, evlatlıktan reddettiğini ima ettiğini ve şirketten kovduğunu da çok net hatırlıyordum.

Hazer: Artık yalnız olmak zorunda değilsin.

Hazer: Lütfen çıkar çıkmaz beni ara.

Milena: Arayacağım.

Kilidi çevirdim. İçeri girdiğimde gördüğüm manzara korkunçtu.

Tüm eşyaları kaldırılmış bomboş bir ev.

İçeride hiçbir şey yoktu.

Elimi kalbime koyduktan sonra usul usul nefes almaya çalıştım ama yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar bağırmak olmuştu. Önce annemin odasına çıktım ama hiçbir şey yoktu. Sonra sırayla kendi odamı, mutfağı, banyoyu, babamın çalışma odasını kontrol ettim. Yoktu.

Bu kadar kısa sürede bu evi nasıl taşımışlardı aklım almıyordu. Yanlış eve gelmiş olabilir miydim? O zaman anahtar olmazdı, hadi anahtar aynı yerde diyelim... Yaşadığım evi şaşıramazdım ya!

Tek yapabildiğim şey titreyen ellerimle telefonun kilidini açmaya çalışmak oldu ama bunu ancak beşincide yapabildim. Rehbere girmem, babam yazısına basmam ve aramaya başlamam da aynı anda gerçekleşti.

Aradığınız numara kullanılmamaktadır.

Fazlasını dinleyemedim. Telefon yere düşerken ben de düştüm ama bilincim hiç yerinde sayılmazdı. Başımın yere çarptığına dair bir ses duyarken kararan gözlerim kapandı.

Askeri kurgu ve bol aksiyon seven var mı? Yeni kitabım "Pimi Çekilmiş" yayında! Şimdilik haftada bir veya iki bölüm gelecek ama Magazin bittikten sonra bölüm yükleme sıklığım artacak.

Sizi seviyorum.

Güzel oy ve yorumlarınızı unutmayın lütfen. 💕