Trinity's Law And Punishments

Chapter 30- Serial Killing

KANINA PA sumasakit ang tiyan ko kakatawa sa naging reaction ni Anton nang makita ang mga litrato. Kuha ko iyon matapos kong pahirapan at patayin ang mga kaibigan niya. He shrieked loudly and no longer cared about his bleeding wounds.

“Sige, magalit at magluksa ka pa! Isigaw mo pa, Anton! Hahaha!” Sa bawat sigaw niya ay lalong dumudugo ang mga sugat sa kanyang katawan. Maganda na sanang tignan kaso natigilan ako at wala sa oras na huminto sa kakatawa. This is not good! Hindi ito ang gusto kong mangyari. “Stop it now, Anton! Shut up!” It didn’t worked. Cack! He lost it.

I looked around to check if there’s something I can use to stop him. I found nothing but someone. I slight close-lipped smiled and walked towards Ford. I grabbed his hair and dragged him in front of Anton.

“If I can’t shut you up by telling so, then I’ll going to shut your friend up forever right here, right now in front of you!” Nagpupumiglas si Ford habang pilit ko siyang pinapasunod. Tinadyakan ko ang likod ng tuhod niya kaya sapilitan siyang napaluhod. Ginamit ko ang pagkakataong ‘yon upang abutin ang itak na nasa mesang pinagpatungan ng aking mga gamit. Hinampas ko nang malakas sa likod niya ang scabbard niyon dahilan upang siya’y mapaliyad. “Look at him, you dumbass!” 

“F-ford!” Terror is the only thing that visible on Anton’s ugly face. “Ford! Demonyo ka, Trinity! Ano’ng balak mong gawin sa kanya?” Gusto ko mang makarinig ng naghihingalong sigaw, pinili ko nalang na huwag ng kunin ang nakatapal na tape sa bibig ni Ford. Anton’s loudness is enough already to wreck my tympanic membrane and I don’t want any additional fracas for a while.

Sinigurado ko munang matibay ang tali sa kamay at paa ni Ford bago tinanggal ang scabbard ng itak. Mahigpit kong hinawakan ang buhok niya at hinila para maging hantad ang kanyang leeg. Kaagad kong diniin ang talim sa lalamunan ng binata at  walang alinlangan ginilitan ito. Sumirit ang mapula at preskong dugo mula doon, napalunok ako.

“Ford! Hindi! Tama na, tama na! Aaahh!” Hindi ko pinansin ang pag-o-overreact ni Anton. Para sa pagkitil lang ng buhay matatakot siya? Akala ko ba expert na siya sa pagpatay? Ni hindi nga siya natakot noong pinatay nila si Astrid, eh. “Baliw ka, Trinity! Tama na!”

Tinignan ko si Ford, lumuwa ang kanyang mga mata at hindi na yata makapikit pa. Itinaas ko ang hawak at tinaga ang kanyang leeg. Muling sumirit ang masagana niyang dugo. Hinugot ko muli ang itak at tinadtad ko na ng tinadtad ang pinupunterya kong bahagi ng kanyang katawan hanggang sa ito ay naputol. Bumagsak ang nangingisay na katawan ng binata at dumanak ang dugo niya sa sahig. Bitbit ko ang ulo niya at lumapit kay Anton.

“Hindi! Ford!” Napasinghot ako at binalibag ang ulo sa sulok. Napalakas yata ang paghagis ko dahil sunod ko nalang narinig ang pagkabasag ng isang tila coconut shell sa ‘di kalayuan. “Hayop ka! Demonyo!”

“Ssshh, shut it! Alam ko na ang bagay na ‘yan. Why don’t you prepare yourself instead, Anton? Isusunod na kasi kita, eh,” sabay kuha sa pliers. “Alam mo ba ‘to? May naalala ka ba sa kagamitang ito?”

“T-tumigil ka!” Nagkibit-balikat ako at lalong lumapit sa kanya. Inipit ko ang kaliwang utong niya gamit ang pliers. Hinigpitan ko pa lalo ang paghawak sa kasangkapan at inikot ito ng inikot, pagkatapos ay biglang binunot. “Aaahh!” Ganoon din ang ginawa ko sa kanan niyang dibdib. Scarlet leaked out of his chest that made me want to scream in pleasure. Beautiful, one of the beautiful sight I saw this night.

“Anton Vistal, since you have lots of deep wounds, why don’t we remove your skin? That way, you won’t be able to feel the pain. Agree or agree?” Hindi siya sumagot, masamang nakatitig lang sa’kin. Gusto ko sana siyang sapakin sa kawalan niya ng good manners and right conduct, kaso may tumawag sa akin. Paglingon ko’y nakita si Raphtalia, my brand new dagger. Kumikinang pa siya nang abutin ko. “Oh, meet Raphtalia, my lovely dagger. I’m going to baptize her with a pure blood of criminal and rapist like yours.”