Trinity's Law And Punishments

Chapter 31- The Remnant

PAULIT-ULIT KONG pinakinggan ang voice message kahit tatlong araw na noong natanggap ko ito. It was Ford with his withering voice, saying that Trinity is avenging the death of Astrid. At first, I didn’t want to buy that lark not until earlier, I noticed a faint chuckle of someone from the voice message. I clutched my fists and cussed crisply. There’s no way a random person can do this, it has to be someone else who knows Delaney and Astrid. Someone who has beyond compare affection towards the two.

“Trinity Bonifacio,” gigil kong sambit sa pangalan ng demonyong ‘yon. Matagal na akong naghihinala na may tinatago si Mercedes noon. Iyon ba ang pilit niyang pinoprotektahan hanggang sa kanyang huling sandali? Buhay nga ba ang pamangkin niyang baliw kaya walang nakuhang bangkay ng isang batang babae sa mansion noon?

I slammed the table and stood up. Humarap ako sa salamin. Pinagmasdan ko ang ginawa at iniwan ng demonyong si Trinity sa’king katawan. Nagtagis ang aking bagang nang muling magbalik sa alaala ko ang nangyari. Matapos niyang barilin ang sentido ko’t lumagos ang bala sa aking tainga, walang humpay niya akong sinaksak.

Hindi siya nakuntento sa ginawa sa’kin at pinagsasaksak niya rin ang Lolo kong tinuturing kong totoong Papa. Hayop siya, hayop! Tinik siya sa lalamunan naming lahat. Sa pamilya, pareho sila ng kanyang Ina na walang kuwenta.

Napalingon ako sa mesa nang tumunog ang cellphone ko na nakalapag doon. Agad kong dinampot ang aparato at tinignan ang mensahe. Malutong akong napamura at napasuntok sa pader sa nakita. Mga kalunos-lunos na litrato ng aking mga tauhan ang pinadala ng sinuman.

“Damnit!” I slid up the green button to answer the call from someone. “Sino ‘to?”

“Finally, I got your number. Alam mo bang after killing nineteen of your men, saka lang ako nakakuha ng number mo? I got this number of yours from Neri, by the way.” I gritted my teeth right after I recognized her natural French accent. There’s no doubt.

“Trinity!” I hissed over the phone. “I’ll kill you! Pinapangako kong papatayin kita! Kung nakaligtas ka man noon sa mansion, hinding-hindi na ngayon!” Pansamantala akong nakarinig ng katahimikan. Maya-maya pa’y sumigaw siya sa kabilang linya at pinagmumura ako.

“Johny! You son of a bitch! A spawn of devil! Buhay ka pa palang hayop ka!” Napangiti ako. She didn’t change even a bit, matapang pa rin. “So, it was you who did that hideous crime! Ano’ng kasalanan sa’yo ni Astrid, ha? Bakit mo ‘yon ginawa sa kanya?” I chuckled. I’m now starting to imagine her furious face. It’s been five years since I last saw that signature facial expression of hers.

“Little stepsister of mine, listen. I raped Astrid para naman ako ang magiging kauna-unahang lalaking magtatampisaw sa ligayang hatid ng kanyang pagkabirhen.” She once heard that line from me and I’m sure, it’ll trigger her to reminisce the past. “Pinatay ko siya sa tulong ng aking mga tauhan dahil parte iyon ng plano ko. Wanna know my plan, Trinity? I planned to bring back anything I’ve lost because of you!”

Silence. Four, five, six, seven, within eight minutes she remained silent. Nang muli siyang magsalita ay tumawa muna siya. Tawang-tawa siya na para bang may alas siya laban sa’kin. My eyes widened. No way!

“I almost forgot that I still have one criminal to kill. Sa pagkakatanda ko’y sinabi rin ni Neri na right hand mo raw siya.” I clenched my jaw. “Angelo’s his name, right? Paano ba ‘yan, dear stepbrother, gusto ko pa namang mas makausap ka kaso I need to go na, eh. Next time nalang, ‘kay? Kung gusto mo, magkita tayo. Ikaw na ang mamili ng location, e-text mo nalang sa’kin kung saan. See you soon, Kuya Johny. Let’s kill each other ‘pag nagkita na tayo, sayonara!”

“Yati!” Nasipa ko ang drawer kaya bumukas ito. Natigilan ako nang makita ang wrestling mask na ginagamit ko. Agad gumuhit ang ngiti sa’king labi sa naisip.