Dövmeci +18 | Texting

29.Bölüm

düzenlenmiştir. yorumlarınızı bekliyorum. çokça seviliyorsunuz, keyifli okumalar<3

--

Bizzat benim şahsi sevgilim olan Dinçer Barlas, hemen arka taraftaki mutfak kısmında içecekleri hazırlarken; ben kanepelere kurulmuş, elimdeki telefonuma pür dikkat bakıyor ve son hızla kaydırdığım yazıları okumaya çalışıyordum. Sabahtan beri girmediğim site, okumadığım tıpsal terimlerle dolu paragraf kalmamıştı. İşin kötü yanı da tüm Google arama geçmişim bu tür yazılarla dolmuştu.

Cam kırığı yemek mideye zarar verir mi?

Cam kırığı yemek öldürür mü?

Cam kırığı vücuttan dışarı atılırken can yakar mı?

Tamam, belki son aradığım biraz absürt kaçmış olabilir ve hatta bu arattığımı gören yetkililer ne yaşadığımı merak etmiş bile olabilirlerdi ama burada söz konusu benim sevgilim ve onun can güvenliğiydi. Haklı değil miydim bu kadar endişelenmekte? Gayet haklıydım.

"Ne diyorsun dayıcım ya?" Diye sitemlendim yarım ağız, okuduğum yazıya karşılık. Yine tamamen tıp terimleriyle yazılmış, hiçbir şey anlamadığım makalelerinden birisiyle bakışıyordum. "Allah'tan 6 sene tıp okudunuz, bir yazı yazmış 10 kelimeden 9'u terimsel yemin ediyorum. Tamam, en çok sen doktorsun sakinleş artık."

"Neye söyleniyorsun?" Dinçer, arkamdan yanaşarak içeceğimi omzumun üzerinden bana uzattığında, telefonumun ekranını kapattım ve elindeki kadehe uzanarak elime aldım.

Onun cam yemesiyle alakalı şeyleri Google'da arattığımı elbette söylemeyecektim. Bundan sebeple, "Hiç," dedim şirince sırıtıp, yanıma oturmasını beklerken. Yanımdaki boş yere oturduktan sonra hiç vakit kaybetmeden aramızdaki mesafeyi kapattı. Önceden tensel temastan pek hoşlanmayan bir kız olsam da Dinçer söz konusu olunca, tırnak ucumun tırnak ucuna değmesi için bile ayrı çaba sarf edebilirdim.

Elindeki bardağı tutmaya devam ederken, orta sehpaların üzerinde duran pastaya eğildi ve bir çatal aldı. Düzeltiyorum, camsız pastadan bir çatal aldı. Dinçer'in söylediği şeyden sonra bir pasta sipariş etmiş, mutfağın vahimliğine bakarak bir temizlikçi çağırabileceğimize karar vermiştik. Ben üşengeçtim, Dinçer benden de üşengeçti. Bu yüzden de ikimiz de kendi başımıza temizlemek için herhangi bir girişimde bulunmamıştık.

"Bu arada Allah'tan geç kalmam dedin," diye mırıldandığımda pastadan bir çatal bana da uzatmıştı. Teklifini geri çevirmeden ileri atıldım ve dudaklarımla lokmayı abluka altına aldıktan sonra geri çekildim. "Neredeydin sen onca saat?"

Dudaklarındaki gülümseme öylece asılı kaldı fakat çok geçmeden toparlayarak, elindeki içkisinden yudumladı. "Mutfağı bu hâle getirmenin sebebi geç kalmış olmam mıydı?"

Pastanın tadı damağımda yayılırken, acaba kendi yaptığımın tadı nasıldı diye düşünürken bulmuştum kendimi. "Sana sinirlenseydim, mutfağında değil kafanda kırardım onları Dinçer," dedim ve eşlik olarak dudaklarımı içeceğimle ıslattım.

"Götün yediği zaman konuşalım bunları."

Gözlerim kısıldı. "İstesem döverim." Bu cümlem aklıma mesajlaşmamızdaki bir kısmı getirdiğinde hafifçe sırıttım. "Ama dua et tokat atmayı seven taraf değilim."

Dinçer, ağzına yakın tuttuğu bardağı indirmeden bana bakmaya devam etti. Cümlemle birlikte bakışları kısılmıştı, şu an kaşınıyor muydum? Belki. Peki yaptığımdan pişman mıydım? Asla.

Konuşmayacağını anladığımda, pastadan bir çatal daha aldım ve tekrardan geriye yaslandım. Yemeden duramıyordum, akıl almaz bir lezzeti vardı. "Sana ne hediyesi alacağımı buldum."