KARŞI KOMŞU

1. Bölüm

Böyle şeyleri yalnızca filmlerde görmüştüm. Böyle bir şeye kalkışmam tamamen dün tesadüfen gördüğüm bir şey yüzündendi. Yoksa, evimin karsisina yeni taşınan bir aileyi merak edip gözetlemek gibi bir huyum asla olmadı.

Dün okuldan eve döndüğüm sırada tam evimin karşısında oldukça uzun sayılabilecek bir zamandır boş olan o eve birilerinin taşınmakta olduğunu gördüm. İşte tam da o an, içimde bir yerlerde saklanmış gibi bir anda ortaya çıkan meraklı tarafım sanki tüm benliğimi o eve taşıdı. Karşıdan bakıldığında gayet normal gibi duran ancak o an tanıştığım meraklı tarafıma hiçte normal gelmeyen bir aile ile komşu olmuştuk. Sanırım ev halkı oldukça genç görünen karı koca ve biri kız biri erkek iki çocuktan oluşuyordu. Çocukların yaşlarına bakılırsa benimle aynı yaşlarda olmalilardi.

Çocuktan nispeten daha küçük görünen sarışın kız önüne gelen sarı saçlarını eliyle hızlıca geriye doğru itti ve hemen yanında duran erkek kardeşine gergin bir tavırla bir şeyler söyledi. Erkek kardeş fazlasıyla yakışıklı olan görüntüsü ile dikkat çeken bir tipti. Bu yüzden o an da suratına yerleştirdiği ukala ifadenin onun genel ifadesi olduğunu düşünmeden edemedim. Bilirsiniz, ya da benim bildiğim kadarıyla bu tip çocuklar biraz burunları havada olan tipler oluyordu genelde. Erkek kardeşin kıza verdiği umursamaz tepki bir anda dikkatimi çekti ve aralarında garip bir ilişki olduğu fikrine kapıldım. Bu esnada taşımacılar hızla eşyaları eve taşımakla meşguldü. Bir süre kız ve çocuk oldukları yerde durduktan sonra, çocuk elini kızın boynuna doladı ve birlikte eve doğru yürüdüler. İçimdeki o merakli taraf onları tanımak ve incelemek isterken diğer tarafım böyle bir girişimde bulunmamam için resmen beni uyarıyordu. Ve ben o an anlamıştım ki dinleyeceğim taraf meraklı olan tarafım olacaktı.

Dünden beri evin o tarafa bakan kısmında kalan odamdan neredeyse her fırsatta onları gözetliyordum. Sanırım deliriyordum. Ama dünden beri aklımda tek bir mantıklı düşünce vardı. Eğer, bu denli o eve ve yeni komsularima karşı gizemli bir çekim duyduysam ve bu durumdan kendimi kurtaramiyorsam, demek ki gerçekten bu işin içinde olmalıydım. Ya da bu düşünce ile kendimi kandırıp yaptigim bu yanlışa mantıklı bir hava katmaya çalışmaktan başka yaptığım bir şey yoktu. 

"Nesli?" Annemin bu ses tonu "uzun zamandır sesin çıkmıyor, bir haltlar karıştırmiyorsundur umarım" demek oluyordu. Bunu bildiğimden uzun süredir iki bacağımın altında kalan ayaklarımı aşağıya sarkıtıp kafamı da karşı evi dikizlemek için soktuğum tülden kurtarıp bezgin bir halde yanitladim.

"Merak etme anne, sadece oturup izlemek istedim"

"Neyi?" Diye sordu bir kaşını havaya kaldırıp.

"Neyi olacak, gelen geçeni." diye cevapladım gizli sırrımı açığa çıkarmaktan çekinerek.

Annem ayaklarımdan başlayıp gözlerime gelene kadar beni suzmeye devam etti. Sanki birşeyler gizlediğimi biliyor gibiydi. Yeni komsularimizi gizlice izlediğimi öğrenirse benim için büyük bir ceza kacinilmaz demekti. Artık 16 yaşında olmama rağmen bu evin katı kurallarindan bir nebze bile kurtulamamış olmak sinirimi bozuyordu. Annem ve babam bunu anlayamamış olsalar da benim böyle dik başlı ve sürekli gergin olmam ergenlik çağında olmamdan değil bu sıkıcı ve katı kurallardandi.

"Her neyse, ben birazdan Nalan Teyzenlere gideceğim. Kahve içmeye çağırdı. Eğer ödevlerini bitirdiysen ki öyle olmasini umuyorum, sen de gelebilirsin " dedi.

Normalde yalan söylemek bu evde alabileceğim en katı cezaya işaret ediyordu. Ama bu kez en kötü cezaya bile razı olabileceğim bir ödül geçmişti elime. Bu sayede iki gündür görmediğim Seyhan'ı görebilecektim. Onu gördüğümde kalbimin atışı dışardan duyulacak diye öyle korkuyordum ki. Henüz Seyhan'ın bundan haberi olmasa da onun da bana karşı bir şeyler hissetmek üzere olduğundan emindim. Öyle olmasaydi okulda kantine her gittiğinde bana çikolata almazdı diye düşünüyordum. Sanırım bana, benden hoşlandığını açık açık soylemeye çekindiği için böyle bir yol deniyordu.