" pwede ba tayong maging mag kaibigan? Ulit?" tanong ko
"okay" sagot nya
Sumilay ang ngiti sa mga labi ko at di mapigilan mapangiti
Niyakap ko sya ng mahigpit
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"I miss my own rain"
Nguniti lamang ito, tumila na ang ulan at nagpasya na kaming pumasok sa loob ng kotse
"so friends na tayo uli ah" sambit ko
" yeah"
"so papayag kanaba sa lunch?" tanong ko
"pag iisipan ko"
"rain naman eh!" pag mamaktol ko
"okay fine" natatawang sagot nya at ako? Eto parang batang akala mo binilhan ng bagong laruan
Kung ano man ang meron sa amin ni rain, masaya na ako dun
Para sa kanya kakalimutan ko tong feelings ko
Gusto kong maging masaya sya, ang kasiyahan ko ay ang makita syang masaya kahit ang sayang yung ay di nako kasama
"oh bat nakangiti ka dyan?" tanong ni rain
"wala masaya lang ako" sagot ko na hindi padin maitago ang ngiti
Pinaandar na nya ang sasakyan, habang nasa biyahe kami ay naisipan kong kurutin si rain
"aray! Para san yun?" tanong nya
"sorry HAHAHA chinecheck ko lang kung totoo ka" natatawamg sagot ko
"ano ako? Multo?" tanong nito
"thank you rain"
"for what?"
"for this day, for the friendship"
Ngumiti lamang ito at nagfocus na sa kalsada Pinapanood ko lang sya habang nagdradrive sya ni hindi ko namalayan na tumigil na ang sasakyan
"and we're here" lumabas sya at pinagbuksan ako ng pinto
"salamat rain" nakangiti kong sabi
"yung lunch ahh" dagdag ko
"pag iisipan ko" nakangiting sagot nya
"rain naman ehhhh" pagmamaktol kong muli
"just kidding, see you tomorrow Alex" sagot nya tsaka pinitik ang noo ko
"aray naman rain" natatawang daing ko
"bye" paalam nya, sumakay na sya sa kotse at pinaharurot ito
Pagpasok ko sa bahay agad agad akong nagtungo sa banyo at napansin kong suot suot ko pa pala ang tshirt na bigay ni rain
