Hot Blue Love "BL" (GAY BxB)

7.Bölüm/ÇOK SICAK

Saat kaçta okuyorsunuz? Bölüm yayınlama saati belirleyeceğim... Yorum yazarsanız sevinirim :) 

Bu arada kapakta Yizhan var diye fan fic sanıp okumaktan vazgeçenler kalbim kırıldı :( 

Phaen'in Ağzından

Anurak ile öpüşmemiz otel odasındaki gibi gittikçe derinleşiyordu. Kapının açılması ve şehrin sesini net bir şekilde duymamla gözlerim kocaman açıldı. Anurak'ın omuzlarından iterek kimin geldiğine bakmadan kendimi yan koltuğa attım nefes nefese. İçeriye Hyung girdi. Bakışları üzerimizde gezindi. Gülümsemesini zor tuttuğu belliydi ama ifadesini düzeltip kaşlarını çatarak bir abi edasıyla karşımıza oturdu. Anurak'la benim, az önce yaşadığımız tutku dolu anları belli eden nefes alış verişlerimiz utanmamı sağlıyordu. Anurak'a kaydı bakışlarım, normalde cüretkar olan halinden eser yoktu tıpkı benim kadar utanmış görünüyordu. Onun bu tatlı hali gülümsememi sağladı. Az önce sömürdüğüm dudakları kıp kırmızıydı. Gözlerimiz kesişti ama, ikimiz de aynı anda bakışlarımızı kaçırdık gülmemizi bastırmaya çalışarak. Hyung bize bakarak başını sağa sola salladı ve şoförün bizi görmesini engelleyen cama doğru yaklaşıp 'Gidebiliriz.' dedi.

Bir siyah cam bir Anurak arasında hızla gidip geldi bakışlarım. O an acaba şoför çıkardığımız zevk dolu sesleri duydu mu diye düşünmekten kendimi alamadım. Bakışlarımı Anurak'a çevirdim kaşlarını çattı ve Hyung'a 'Ne yani araba bozulmamış mıydı?' diye sordu. Bu sorusuyla ne düşündüğümü unutup merakla Hyung'a baktım.

Koşarak geldiğim için muhtemelen onlara yetişemeyecekken, arabanın ışıkların biraz ilerisinde durduğunu görmüştüm. Bu şans eseri mi olmuştu? Hyung bana bakarak göz kırptı ve Anurak'a dönüp 'Bilmem... Phaen'in gelmesiyle sihirli şekilde düzeldi.' Dedi imalı imalı. Ne yani o mu yapmıştı? Ağzım şaşkınlıkla açıldı, Anurak'ın da benden az kalır yanı yoktu. İçimden 'Hyung bir tanesin!' diye bağıdım.

Anurak 'Hyung...' diyebildi sadece minnetle. Hyung yaptığıyla gurur duyarak 'Siz gençler dram dizisi çeker gibi kendinize acı çektiriyorsunuz. Birileri sizi kendinize getirmeli. Şimdi düzgünce konuşmanızı ve duygularınızı açık bir şekilde birbirinize ifade etmenizi istiyorum. Aldığınız kararlardan emin olduğunuzu hissedene kadar buradan gitmeyeceğim. Siz ikiniz iyice düşünün. Ona göre sizi nasıl koruyacağımı düşünmem gerekecek.' Dedi son derece düşünceli bir tavırla. Onun bu desteği o kadar iyiydi ki kendimi çok mutlu hissediyordum.

Anurak'ın elimi tutmasıyla ona döndüm. Hyung'a baktım kısa bir an, o da bizi görmesiyle hemen başını telefonuna gömdü. Anurak'a kaş göz yaparak elimi bırakması için uyardım. Daha sıkı tutunca ona doğru eğildim 'YA! Hyung burada..!?!?' ona kızmak için yaklaşmıştım ama ona bu kadar yakınken yüzünü bana çevirmesiyle burun buruna geldik. Bakışlarımız kesişti. İkimizin de bakışları aynı anda dudaklarımıza kaydı. Yutkundum. Anurak kısa bir an Hyung'a çevirdi bakışlarını. Bunu yapmasıyla bende baktım. Hyung kulaklıklarını takmış telefonuyla ilgileniyordu. Ama nedense, bize bakmadığı halde bizim bu halde olduğumuz için böyle davranması bile utandırıyordu beni. Anurak'ın fısıltısı yüzüme çarptı 'Eğer elini tutmama izin vermezsen... Aklımda seninle ilgili başka düşünceler canlanmaya başlayacak...' hızla onu ittim, kaşlarımı çattım. İçindeki sapık çok fazla oluyordu. Gülümsemek istesem de kaşlarımı çatmaya devam ederek elimi de çektim. Çocuk gibi dudak kıvırdı. Neden bu kadar tatlıydı? Bakışlarımı yola çevirdim. İçimden 'Bakma. Çok tatlı. Lanet olsun sakın bakma. Ama çok tatlı!' diye iç sesimle kavga ediyordum hala bana baktığını hissederken. Umursamamaya çalıştım. Çünkü yapmam gereken daha önemli bir şey vardı. Ona gitmemesini söylemiştim ama şimdi bu isteğimin sorumluluğunu almalıydım. Onun hayatında olmayı, onun da benim hayatımda olmasını istiyorsam onunla açık konuşmalıydım. Nereye gittiğimizi bilmiyordum ama gidene kadar neler söyleyeceğimi düşünmeliydim. Başımı cama yasladım. Yoğunlaşan trafikteki araçların mücadelesini izlerken düşüncelerime yoğunlaşmaktan çok gelen uykumun beni karanlığa çekmesine izin vermiştim.