"Tao Hyung...ChanYeolမျက်စိခွဲရတော့မယ်။
Hyungမသိမှာဆိုးလို့အကြောင်းကြားပေးပါ။
Messageကိုတွေ့ရင်လည်း အကြောင်းလေးဘာ
လေးပြန်ပါဦး။ဒီမှာ Hyunneက သိပ်စိတ်ပင်ပန်း
နေတယ်။ကျွန်တော် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲ မသိဘူး Hyung"Send mail ကိုနှိပ်လိုက်ရင်း ဒီကြားထဲ reply
ပြန်မလာသော mailအရေအတွက်ကိုရေတွက်တော့လေးစောင်ရှိနေပြီ။Tao Hyungဆီက နောက်ဆုံးရောက်လာသော Mailက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်ကဖြစ်သည်။ကွင်းဆင်းလေ့လာရေးက ဆက်သွယ်ရေးခက်ခဲသည်ဆိုတော့လည်း ဘာမှမတတ်နိုင်။ဒီအခြေအနေကိုMinတစ်ယောက်တည်း ဘယ်လို
များထိန်းထားရပါ့မလဲ။အကယ်၍hyunneထွက်သွားတဲ့ အခါ Chanကိုဘယ်လိုဖြေရှင်းပြရမလဲ။Chanစိတ်အခြေအနေ ပြန်ပြီးဆိုးသွားရင်ရော...Chanမျက်လုံးမြင်ခွင့်ရတာနဲ့စတင်တွေ့ကြုံရမည့်အခြေအနေက Chanအတွက်တော့ ချောက်ကမ်းပါးပင်ဖြစ်သည်။ချစ်သူကလည်းသေသွားပြီး ဒီအတောအတွင်းကိုယ့်ဘေးရှိခဲတဲ့သူကလည်း ကိုယ့်ချစ်သူမဟုတ်မှန်းတပြိုင်တည်းသိလိုက်ရမယ့်အချိန်...
"Min hyung...ကျွန်တော်ဝင်လာလို့ရမလား"
အသံသဲ့သဲ့လေးက တိုးတိုးသာဖြစ်သော်လည်းHyunထံမှ စိတ်အားငယ်မှုကို ခံစားနေရသည်။ဆေးရုံအထိဘာကြောင့်များလိုက်လာသလဲ ဆိုတဲ့မေးခွန်းကိုအဖြေမရသေးခင် စိမ့်စိမ့်အေးနေသော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့်ညနှစ်နာရီဆိုသော အချိန်ကို ညွှန်ပြနေသော နာရီကိုပါ
တဆက်တည်း သတိထားမိတော့စိုးရိမ်စိတ်တို့က
မြင့်တက်လာရသည်။"Hyunne..."
ဖြူ.ဖွေးနေသောကောင်လေးဟာ နှုတ်ခမ်းပါးတွေနဲ့မျက်ဝန်းမှေးတွေရဲတွတ်၍နေသည်။ငိုထားပြန်ပြီလားကလေးရယ်။တဆက်ဆက်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းပါးများနှင့် ဖျော့တော့နေသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ရင်းဘယ်လိုမှအားမရ...
"Hyunne လာအထဲဝင်။တစ်ယောက်တည်းလား"
"Chanကမနက်ဖြန် ဆေးရုံတက်ရမှာလေ
အဲ့ဒါ ကျွန်တော်လိုအပ်တာတွေ လာလုပ်ရင်း ဆေးရုံခန်းပါတစ်ခါတည်းလာကြည့်တာ။ChanမိဘတွေကChanဘေးနားမှာ နေပေးနေတော့စိတ်ချရပါတယ်"
YOU ARE READING
Until the end of time(Complete)
FanfictionZawgyi ကမာ႓ေပၚမွာတည္ျမဲတဲ႕အရာဆိုတာအခ်ိန္ကလြဲျပီး ဘာမွမရွိဘူးမဟုတ္လား။အဲဒီလိုပဲ အခ်ိန္ေတြ မရပ္တန္ ့သေရြ ့ ငါ့အခ်စ္ေတြက မင္းဆီစီးဆင္းေနဦးမွာပဲ Unicode ကမ္ဘာပေါ်မှာတည်မြဲတဲ့အရာဆိုတာအချိန်ကလွဲပြီးဘာမှမရှိဘူးမဟုတ်လား။အဲဒီလိုပဲ အချိန်တွေ မရပ်တန့်သေရွ့ငါ...