မ်က္လံုးကိုလာေနွာင့္ယွက္ေနတဲ႕အလင္းေရာင္စူးစူးေႀကာင့္Baekမ်က္လံုးေတြကိုမရမက ဖြင့္လိုက္ေတာ့...
“ Ah..."
ရုတ္တရက္ထိုးတက္လာတဲ႕လည္ပင္းကနာက်င္မႈေႀကာင့္
Baekညည္းသံေလးထြက္လာတယ္။ဘာလို ့မ်ား
လည္ပင္းက အရမ္းႀကီးနာေနရတာပါလိမ့္..အာ မေန ့က
မေန့က....
သူ အားရပါးရငိုခဲ႕တယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကို အတင္းဖက္ထားျပီး
ငိုခဲ႕တယ္။ညဘက္ေရာက္ေတာ့ငိုရတာပင္ပန္းလို ့ထင္ပါရဲ႕
သူ တျဖည္းျဖည္းတည္ျငိမ္လာတယ္။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားတုန္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ျပန္သင့္ျပီေလ။ညေရာက္ျပီဆိုေတာ့ အိမ္မွာommaလည္း ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္။
“ ဟိုေလ..ဟို ကၽြန္ေတာ္ျပန္သင့္..ျပန္သင့္ျပီထင္တယ္။"
Baekလည္းသူ ့ လက္ေတြႀကားက ရုန္းထြက္ျပီး ေျပာလိုက္တယ္။ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ႕စကားကိုႀကားတာနဲ႕
သူ ့မ်က္နွာညိွဳးသြားတယ္။Baek
သူ ့ကိုသနားမိေပမယ့္ မတတ္နိုင္ဘူးေလ။
Baek သူ ့မ်က္နွာေလးကိုတစ္ခ်က္ႀကည့္ျပီးျပန္လွည့္အ ထြက္လာခဲ႕တယ္။တံခါးကိုလွည့္အဖြင့္မွာပဲ။
“ မသြားနဲ႕!!!မသြားပါနဲ႕!!! Ah..!!"
အေနာက္ကေန သူအတင္းေျပးလိုက္လာတာေႀကာင့္
ေဆးရုံကုတင္နဲ႕တိုက္မိျပီးလဲက်သြားတယ္။
တိုက္မိတဲ႕အရွိန္ကျပင္းေတာ့သူေတာ္ေတာ္နဲ႕မထနိုင္
ခဲ႕ဘူး။
“ ဘာလို ့ကိုယ့္ကိုကို ဂရုမစိုက္တာလဲဗ်ာ"
ဘယ္ကေနဘယ္လိုထြက္လာမွန္းမသိတဲ႕ စကားသံနဲ႕
အတူ Baekသူ ့အနားကိုအေျပးျပန္ေရာက္သြားျပန္တယ္။
“ မထားခဲ႕နဲ႕ေနာ္ Boom..Boomထားခဲ႕ရင္ ကိုယ္
ဘာလုပ္မိမယ္မွန္းမသိဘူး။"
Baekအနားေရာက္တာနဲ႕ သူရဲ႕လက္အစံုက Baekရွိရာ
ကိုမွန္းဆလာတယ္။Baekကိုယ္Baekေတာင္မသိလိုက္
ခင္မွာပဲ Baek သူ ့လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ထားေပးမိတယ္။
ရုတ္တရက္ ေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရတဲ႕ လက္အစံုနဲ႕အတူ Baekလည္းသူ ့ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားျပန္တယ္။
“ ေႀကာက္တယ္...ကိုယ္ဘာမွမျမင္ရဘူး။Boomကိုယ့္ကို
စိတ္ပ်က္သြားမွာေႀကာက္တယ္။"
YOU ARE READING
Until the end of time(Complete)
FanfictionZawgyi ကမာ႓ေပၚမွာတည္ျမဲတဲ႕အရာဆိုတာအခ်ိန္ကလြဲျပီး ဘာမွမရွိဘူးမဟုတ္လား။အဲဒီလိုပဲ အခ်ိန္ေတြ မရပ္တန္ ့သေရြ ့ ငါ့အခ်စ္ေတြက မင္းဆီစီးဆင္းေနဦးမွာပဲ Unicode ကမ္ဘာပေါ်မှာတည်မြဲတဲ့အရာဆိုတာအချိန်ကလွဲပြီးဘာမှမရှိဘူးမဟုတ်လား။အဲဒီလိုပဲ အချိန်တွေ မရပ်တန့်သေရွ့ငါ...
