ကီရင် အထက်တန်းကျောင်းရှေ့ BMW ကားအမဲလေး ဆိုက်မြိုက်စွာရပ်ထားပြီး ထိုကားကိုမှီကာ နေကာ မျက်မှန်တပ်ပြီး လက်ပိုက်ကာစောင့်နေတဲ့ ကောင်လေးကို ဘေးနားက မိန်းမပျိုလေးတွေကတော့ မမောနိုင်မပန်းနိုင် ဖုန်းကင်မရာထုတ်ပြီးတဖျက်ဖျက်ရိုက်နေသည်...
ကျောင်းဖွင့်တဲ့ တနလ်ာ ကနေ သောကြာနေ့ထိ ဒင်းတို့မှာ ဒီလို အမောလိုက်ရိုက်နေရတာ အလုပ်တစ်လုပ်..
တကယ်ဆို Prince Hwang က သူတို့ကို မျက်လုံးနဲ့တောင်ဝံ့မကြည့် သူ့ကလေးကိုသာလူထင်တဲ့ အချေမင်းသားကို ကောင်မလေးတွေများ မမောနိုင်မပန်းနိုင် ဓာတ်ပုံရိုက်နေကြသည်ကိုပင် အံသြစရာပင်......
ကျောင်းဝင်းထဲက Uniform လေးနဲ့အတူ ခေါင်းလုံးလုံးလေးနဲ့ထွက်လာတဲ့ ကလေးငယ်ကိုတွေ့တော့ အချေမင်းသားလေးက မျက်မှန်ချွတ်ကာ သူ့ကလေးငယ်ကိုလက်လှမ်းပြသည်...
ဘေးက အစစ်မတွေရဲ့ Wow သံတွေကတော့ သံယောင်လိုက်ပြီးသားပင်....
Jeongin အနားရောက်တော့ Hyunjin က Jeongin ပုခုံးပေါ်က လွယ်အိတ်ကိုလက်လွှဲယူတယ်..
''ကျေးဇူး ကိုကို''
hyunjin က Jeongin ကိုပြုံးပြပြီး Lover seat ဖက်က ကားတံခါးကိုဖွင့်ကာ အထဲဝင်ထိုင်စေသည်...
တစ် wow wow ဖြစ်နေတဲ့ အစစ်မတွေက မပြီးနိုင်မစီးနိုင်....
အမှန်တော့ wow တာထက် ''ခွမ်း! ခွမ်း!''လို့သာ သူတို့ အာမေဋိတ် ထွက်သင့်သည်....
အမှန်ဆို သူတို့ရှနေကြတာ မဟုတ်ပေလား...
ဟင့်အင်း ရှတာမဟုတ်ဘူး ရှရင် Prince Hwangက သူတို့ရဲ့ရည်းစားဖြစ်သွားမှာ...
ရှတာ မဟုတ်ဘူး မစားရ အညှော်ခံနေတဲ့ တစ်သိုက်!!...
Jeongin ကားမောင်းနေတဲ့ hyunjin ကိုဘေးတိုက်ငေးနေရင်းမှ စတီယာတိုင်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုအကြည့်ရောက်တော့ မျက်လုံးလေးတွေပြူးကျယ်သွားသည်..
ပက်တီးအဖွေးသားနဲ့ ကိုကို့ရဲ့ညာဘက်လက်ကိုမြင်တာကြောင့် jeongin စိုးရိမ်စိတ်တွေ မြင့်တက်ကာ မေးလိုက်သည်...
''လက်က ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုကို?''
''မနေ့က ခြံထဲမှာ မြက်ရှင်းရင်း ခိုက်မိတာ...''
