Flowers (Vminkook)

22☆

Namjin +18 smut içerir!
Fikrinizi alarak yazdım. Oradan biri çıkıpta bu fic Vminkook derse yırtarım cnm benim 🥰

Özlediniz mi beni? Ben sizi çok özledim🤍
Yangın devam ediyor... Ailem ve ben iyiyiz. Hiçbir ihtiyacımız yok. Sadece güzel günlerin çabuk gelmesini istiyorum. Yazmak ve yorumlarınızı okumak bir nebze de olsa beni mutlu edecek. Yazmaya çok ihtiyacım vardı. Tabii bu durumda ne kadar yazabildim bilmiyorum. Ama siz çok yorum yapın olur mu?🎈🎈🎈

...

Seokjin...

"Yapma."
Durmadan yüzümde gezinen parmaklarını iteleyerek yatakta ondan daha fazla uzaklaşmış ve gözlerimi kapatarak uykuma devam etmek istemiştim.

Fakat sadece istemekle kalmıştım.

"Bu mu yani? O kadar özleştik ve sen uyuyacak mısın?"
Söylenişini duymamazlıktan gelirken işaret parmağını tekrar dudaklarımda hissederek gözlerimi açma gereği duymadan cevaplamıştım onu.

Beni rahatsız etmeyi kesmeliydi. Ona hala kızgındım.

"Geri döneli iki gün oldu ve bu iki gün boyunca beni uyutmadın Namjoon."

"Farkında değilsin sen, ben konuşurken hemene bir uyudun göğsümde."
Bıkkınca iç çekerek gözlerimi açmış ve yüzüne bakmıştım. Sözlerinin aksine masum bir gülümseyle yüzümü izliyordu.

Her ne kadar uyumak istesem de onu karşımda, gözlerime bakarken gördüğüm için birkez daha şükretmiştim.

Öldüğünü duyduğum ve ölmediğini gördüğüm günler arasındaki korkunç zamanlar aklıma geldikçe reddemiyordum onu.
Ve o da bu fırsatı çok fazla değerlendiriyordu.

"Bana karşı nazik olmalısın, bebeğimizi rahatsız edip duruyorsun."
Diye söylendiğim de gülümseyerek yanıma sokulmuş ve burnunu burnuma bastırarak sırıtmıştı.

Namjoon kesinlikle doyumsuz bir adamdı. Benim doyumsuzum. Bana doyamayandan.

"Sadece iki defa seviştik, biri duysa aralıksız hiç durmadan seni-"
Devamını tahmin ettiğim için parmaklarımı ağzına kapatarak onu susturmuş ve esnemiştim.

Namjoon pek edepsiz konuşan biri değildi. Fakat baş başa kaldığımız zamanlarda beni fazlasıyla utandıracak cümleler kuruyordu.

Artık uyuyamayacağımdan emin olunca doğrularak etrafa bakınmıştım. Çoktan öğlen olmuştu. Ve biz bu saate kadar çıplak bir şekilde yataktan hiç çıkmamıştık.

"Bana kızgınsın değil mi?"
Kalkmamı fırsat bilerek çenesini yandan omzuma bıraktığında yüzüne bakmamıştım.

Her ne kadar yanımda olduğu için mutlu olsamda yaşamama sebebiyet verdiği şeyler çok ağırdı.

Ve her geçen gün ağırlığı artıyordu.

"Özlediğin için seviştin, bana çok kızgınsın."

Kızgındım.

Ona çok fazla kızgındım.

Bir suçu yoktu belki, fakat yine de kızgındım. Onun için endişe duyduğum, diri diri yandığım o vakitler aklıma geldikçe de kızıyordum.

Cevap beklediği için sonunda başımı yüzüne çevirmiş ve yakınlığımızı umursamadan konuşmuştum.

"Bu defa diğerleri gibi değil Namjoon. Birinin gelip sana 'Seokjin öldü.' Dediğini-"

"Tamamlama o cümleyi."

"Öyle bir şey olmadığı halde tahammül edemiyorsun. Bir de beni düşün."