YASAK TUTKU (+18) | DÜZENLENECEK

21. Bölüm- TARUMAR

Geçen bölüm sır perdesini araladık, bu bölüm geçmişe yolculuk yapacağız.

Ben sarsmaya devam edeceğim, siz hazır mısınız?

İyi okumalar🔥

Tarumar; Dağınık, karışık, perişan.

______________________________________

-18 yıl önce, 2003-

Korku, sivri dişli bir canavar olup çöktüğünde boğazına, uyutmazmış cehennem gibi bir gecenin ayazında.

Öyle derdi babam, korkmadığımı anladığında ise sessizce fısıldardı kulağıma "sana ilk korkunu ben yaşatacağım kızım." Hadi Veda, kork ve ağla. Karşında ki bu adam daha fazla basmasın yarana.

7 yaşında ki Veda anlamadan, hiçbir duygu hissetmeyen benliği ile babasının suratına bakardı. Hissetmek isterdi o korkuyu, bedeninde yeni bir iz kalmasın da en azından biraz daha güçlü uyansın diye sabaha.

Çelimsiz bacaklarım, o zamana göre daha koyu olan kızıl saçlarım ve hâlâ çocuk olan yaşım ile, karanlık odaya vuran ay ışığı ile karşımda ki pencereden dışarıyı izliyordum.

Bu gecede uyutmayacaktı.

Yere çöküp dizlerimi kendime çektim ve kollarımla bacaklarımı sarıp çenemi dizime yasladım.

Bekle Veda, hazır dur ki daha az acıtsın.

Bacağımı kollarımla fazla sarmış olmalıyım ki denk gelen yara ile yüzümü buruşturdum. "Daha o gelmeden sen canını acıtıyorsun Veda" diye kendi kendime mırıldandım. Beyaz elbiseye bulaşan kırmızılıkta göz gezdirdim, beyaz rengi ile aram iyi değildi ki bu yüzden odanın her bir yanı beyaz ile kaplıydı.

Benden nefret ediyordu, ondan nefret etmek istiyordum.

Edemiyordum.

Annemi öldürdüğümden bahsediyordu, ben ki daha ölümün ne olduğunu yeni öğrenmişken. Beni buna inandırmıştı, katilsin diye fısıldamıştı. Kulak kesildiğim bu seslere, her defasında daha çok inanmıştım. Tabi, inanmamak gibi bir seçeneğim yoktu bu gerçeklere.

Gözlerimi kapatıp yanağımı dizime yasladığım sırada dış kapının sesi geldi. Gözlerim kapandığı gibi yavaş yavaş açıldı.

Ah be kızım, eğer biraz şanslıysan bu gece yorgun olurdu.

Adım seslerini duyuyordum, her bir basamağı sert ve net çıkıyordu. Babamın adımları aslında sadece bir katilin ayak seslerini andırıyordu.

Basamaklı bitiren adımları odamın önüne kadar geldiğinde kendi kendime gülümsedim.

Şans mı demiştim?

Kapı gıcırdayarak yavaş bir şekilde açıldığında sırtım derin bir nefesle havalandı. Şimdi sana güzel kızım diye seslenecek, bu sesler seninle beraber büyüyecek. Çünkü alışıksın, biliyorsun artık, babanın sana zorla ezberlettiği bu lanetli gerçekler hiçbir zaman peşini bırakmayarak içinde seninle beraber yeşerecek.