"Kendini benim karşımda tatmin edebilir misin?" Diye sordu.
Hiçbir duygu hissetmeyen benliğim ile kaşlarımı çatarak "ne?" Diye sordum.
Üzerimdeki bornozun kuşağına getirdiği eli ile hızla iki yana açtı onları ve karşısında çırılçıplak kalmama sebe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Biri, babası saçlarını okşarken huzurla uykuya daldı. Biri kendi saçlarını okşayıp uyuyabilmek için tanrıya yalvardı. İkisine de sabah oldu fakat birine güneş doğdu."
🕯
Karşıma geçsen, bağıra bağıra anlatsam sana.Ruhuma saplanan herbir bıçağın acısını anlatsam sana. Bıçağı saplayıp ölüme terk edilişimi anlatsam ama bağıra bağıra. Sonra kıyamayışını anlatsam sana. Vursan da kıyamadığını anlatsam. Ama bilirsin; bazı yaralar öpmeyle ya da sarılmayla geçmiyor. Sana tam güvendiğim yerde beni nasıl ağlattığını anlatsam sana. Senin belki de umursamadan söylediklerini yüreğime nasıl oturduğunu anlatsam. Ama işte; eminim ki bu enkazdan sağ çıkamazdın ve bu enkaza çoktan teslim olurdun.
🕯
Bir hayatı yaşadığını nasıl anlayabilirsin ki?
Kanla kaplı odadasın, nasıl mutlu olabilirsin ki? Çerçeveler kırılmış evde, nasıl büyüyebilirsin ki? Resimlerin yakılmış, hatta geçmişe dair hiçbir fotoğraf karesine sığamamışsın, nasıl çocukluğunu sevebilirsin ki?
Baksana aynalar kırılmış, ailen yok olmuş, şişeler açılmış, sigaralar yakılmış. Nasıl dayanabilirsin ki? Saçın okşanmamış, ellerin tutulmamış senin. Bir mum bile üfleyememiş, büyümemişsin sen. Ruhun ölmüş, gitmişssin çoktan. Zaman sürüklemiş seni oradan oraya. Yağmurlar ağlamış, kızarmış gözlerin. Kanamış dudakların, iyileşememişsin sen. Her geçen gün ölmüşsün. Ellerin itilmiş, saçların sevilmemiş. Bedenine dolanan prangaların soğukluğu yakmış tenini. İçtiğin sigara soğutmuş içini. Büyüdüm sanıp, çocuk mezarlığına gömülmüşsün sen.
Söylesene, yaşama nasıl tutunabilirsin ki?
Acı tüm benliğini ele geçirmişken, dik duramazsın ki.
