pσrtαkαl çíçєğí/tєхtíng

Yirmi Beşş🎈

Ruh öküzüm: Dışarıya çıksana iki dakika ;)

Zehra: Niye?

Ruh öküzüm: Bir kere de ikiletme lafı be güzelim.

Zehra: İyi tamam çıkıyorum.

Ruh öküzüm: Acele et lütfen.

Zehra: Çıkmıyorum bak.

Ruh öküzüm: Tamam tamam, canın nasıl gelmek istiyorsa öyle gel.

Gülerek sohbetten çıktım. Üzerime feracemi hızlıca giyip kafama tülbent taktım. Odamdan çıkınca abimle karşılaştım.

"Nereye?"

"Hiçbir yere abi."

"Niye feraceni giydin peki?"

Onu duymamış gibi yaparak kapıya ilerledim. İçimde ki merak duygusuyla kapıyı açtım. Kimseyi göremeyince hayal kırıklığıyla kapıyı kapatıyordum ki yerde ki büyük kırmızı kutu dikkatimi çekti.

Usulca eğildim. Kutunun üzerinde siyah renkte 'Dünya' nın en güzel Portakal Çiçeğine.' Yazıyordu. Yüzümde ki büyük gülümsemeyle kutuyu aldım. Odama geçerken yine ve yine abime yakalandım.

"Ne o elinde ki?"

"Ay abi her şeyi sormak zorunda mısın?"

"Abiler her şeyi sormak zorundadır."

"Afff, Yusuf' tan geldi. Oldu mu?"

"Ne geldi?" Dedi kutuya yandan bir bakış atarak.

"Bilmiyorum abi, izin verirsen şimdi odama geçip bakacağım."

"İyi tamam git bak."

Ters ters bakarak odama geçtim. Kapıyı da kilitlemeyi ihmal etmedim.

Heyecanla kutuyu yere bırakıp açmaya başladım. Kutu çok büyük değildi, orta boyda bir kutuydu. Açtığımda kırmızı güller karşıladı ilk beni.
Kucağıma alıp kokladım. Gülleri yatağıma bırakıp diğer küçük kırmızı kadife kutuyu elime aldım. Kapağını açtığımda içinde ki yüzük küçük bir çığlık atmama sebep oldu.

Söz yüzüğümü getirmişti! Yani tek taşımı.

Yüzümde ki mutlulukla parmağıma taktım. Taktığım gibi de telefonumu elime aldım.

Zehra: Ya sen dünyada ki en tatlı insanısın!

Zehra: Çok mutlu oldum.

Zehra: Çok teşekkür ederim Yusuf.

Ruh öküzüm: En tatlı insan mıyım gerçekten?

Zehra: Nereden çıkardın şimdi onu?

Ruh öküzüm: İlk mesajını bir daha oku istersen ;)

Zehra: Aman canım, dediysem dedim.

Zehra: Mutluluktan dedim.

Ruh öküzüm: Bak şimdi de canım dedin?

Ruh öküzüm:

Zehra: Saçma saçma şey yapma.

Zehra: Ben herkese canım diyorum.

Ruh öküzüm: Ne? Herkese mi?

Ruh öküzüm: Herkse derken yani? Erkekler falan?

Zehra: ya manyak manyak konuşma Yusuf.

Zehra: Erkeklere neden canım diyeyim?

Ruh öküzüm: Herkese dedin ya o yüzden.

Ruh öküzüm: Neyse sen yüzüğünü at bakayım ;)

Zehra: Atayım mı? ;)

Ruh öküzüm: At diyorum ya Zehra.

Zehra: Ay tamam, atıyorum.

Zehra:

Ruh öküzüm: Çok yakışmış ;)

Zehra: Teşekkür ederim :)

Ruh öküzüm:

Zehra: He gel de sarıl.

Ruh öküzüm: Gelirim bak.

Zehra: Beni sinirlendirme Yusuf.

Zehra: Git işine hadi.

Ruh öküzüm: Tamam tamam hadi gidiyorum.

Ruh öküzüm: Rabbime emanetsin.

Zehra: Sende.

 

🎈

Ay valla yicem ben bunları 😍😍😍

Siz beğendiniz mi bakalım bölümü? 🙈

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Haydi Allah' a emanet. ❤