pσrtαkαl çíçєğí/tєхtíng

Otuz altıı🎈

Sınır: 35 oy.
Dayanamayıp oy verenler için attım,  ama bu sefer sınır dolmazsa atmayacağım!!

Keyifli okumalar. ❤

  

"Bu benim kızım mi şimdi?"

Yok Nuriye teyzenin kızı.

Usulca arkamda ki aynaya döndüm. Üzerimde ki gelinlik aşırı abartı değildi, nikahta giymek için idealdi lakin yine de çok ağırdı. Göğüs kısmında ve kollarımda işlemeleri sıktı. Etek kısımlarına doğru indikçe işlemeler seyrekleşiyordu. Gelinliğimin kuyruğunda bile hafifçe aynı işlemeler yer alıyordu. Kollarımın uçlarında ince tüyler vardı. Kendimi bir anlık prenses gibi hissetmiştim bu gelinlik üzerimdeyken. Yusuf acaba nasıl tepki verecekti?

"Ağlamak istemiyorum!"

Dolu gözlerimle kızlara döndüm. "Nasıl olmuş?" Helin yanıma gelip ellerimi usulca tuttu. Gözlerime heyecanla baktı. "Tek kelime ile efsane!"

"Gördüğünüz üzere birazdan hüngür hüngür ağlayacağım güzelliğinin karşısında!" diyerek burnunu çekti Zeynep.

"Eniştemin kesin dili tutulacak! O gün bayılmasa bari!" dedi Berra ortamda ki duygusallığı bozmak adına. Ki bozmuştu da. Herkesin ağzından ufak bir kıkırtı çıkmıştı.

"Hiç sorma ya. Ben bile bu kadar etkilendiysem eniştemi düşünemiyorum!"

Gözlerimi kızların arkasında sessizce bizi izleyen annemlere çevirdim. Annem dokunsam ağlayacak mış gibi duruyordu, Aynur anne ise gözlerinde ki ışıltılarla beni izliyordu. Göz göz gelince gülümsedim. "Sizce nasıl olmuş?"

Kızlar önümden usulca çekildi. Aynur anne kocaman gülümsedi. "Bir gelinliğin birisine bu kadar yakışacağını söyleselerdi inanmazdım. O kadar güzel yakışmış ki sana, hayran olmamak elde değil."

Dediklerine karşılık bir kez daha gülümsedim. "Teşekkür ederim." Bu seferde bakışlarım anneme kaydı. Gözünden Bir damla yaşın düştüğüne şahit oldum o an. Ah ağlamayın ama henüz evlenmiyorum ki!

Üzerine çıktığım yüksek platformdan dikkatli bir şekilde inerek annemin yanına ilerledim. Ayağa kalkınca sarıldım. "Ağlama anneciğim."

"Mutluluktan bunlar annem." dedi burnunu usulca çekerek. Geri çekildim. "Ben bu haylaz kızı hiçbir zaman gelinlik içerisinde göremeyeceğim sanırım diyordun. Hazırlıksız yakalandın galiba?" dedim gülerek.

Güldü. "Biraz öyle oldu sanırım."

"Ee bütün günü burada geçirmeye niyetiniz yoksa çıkalım artık," diyerek araya girdi. "Çok işimiz var daha çok!"

"Ben bundan sonra yokum! Gelinliği gördüm yeter." diyerek şirince gülümsedi Berra. Bu haline güldüm. Aslında bundan sonra bende olmasam olurdu değil mi? Gelinliği seçtim yeter.

Annem gidip Berra' nın koluna girdi. "Aaa öyle yok evladım, akşama kadar bizimlesin."

"Ama evde daha yemek..."

"Yemek mi?" diyerek sözünü kesti Helin. "Sen ve yemek? Kandırma bizi kızım, hadi düş önümüze!"

"Kaçmaya yer arıyor bu da!"

"Aman çok ısrar ettiniz geliyorum!"

Bu tepkisine herkes güldü. Ah Berra Demir' le  o kadar benziyorsunuz ki...