Chapter Four

141 9 0
                                    

♧︎ HESTIA ♧︎︎

"Good Morning, Miss Hestia." Tumingin naman ako kay Jonathan na siyang bumati sa akin.

"Oh, Good Morning." Bati ko naman sa kanya pabalik.

"Your breakfast is ready." He informed.

Tahimik naman na tumango ako at saka lumakad papunta sa dining area, naabutan ko naman si Bea doon na nagha-hain.

"Good Morning Miss Hestia!" Masiglang bati nito.

"Good Morning, can I have a coffee please?" I asked.

"But Miss Hestia, your father told us to not let you drink a coffee anymore....right?" She asked.

"I am sleepy, please, can I have a cup?" I plead.

"Miss Hestia, kami ang mananagot kapag nalaman ito ni Sir." Sagot naman ni Bea.

"If you are worrying about Miss Hestia's insomnia, a cup of coffee or two in the morning won't interfere with sleep at night. Consuming caffeine later in the day, however, can interfere with sleep." Ani naman ni Jonathan.

"You heard him, go." Utos ko naman kay Bea.

She pursed her lips at saka tahimik na bumalik sa kusina para ipagtimpla ako ng kape. Tumingin naman ako kay Jonathan and gave him a thankful glance bago sinimulan ang pagkain ko ng agahan.


♧︎︎︎・・・・・・♧︎︎︎


"I think we can put a makeshift place there." Ani ko naman kay Jonathan ng makakita ng medyo malilim na space sa ilang ektaryang lupain kung saan nakatayo ang mansion namin.

Dito ako lumaki pero hanggang ngayon hindi ko alam kung ilang ektarya ang lupain na ito.

Iniliko naman ni Jonathan ang golfcart at saka huminto sa tabi kung saan ako nagturo. Bumaba naman ako and a small smile came into my face nang makakita ng magandang tanawin na pwedeng i-paint.

"May I ask what else is in here besides your house, Miss Hestia?" Jonathan asked as he started to set up the stand and the canvas na siyang gagamitin ko.

Kinuha ko naman ang blanket na ipinadala ko at saka inilatag iyon sa lupa then I sat there.

"As far as I know, my dad has a storage warehouse here and some small buildings na hindi ko alam kung para saan." I said habang nakatingin sa malayo.

It's been awhile since makalabas ako sa mga malalaking gate ng mansion.

Although, this field looked like an outside. It is still part of our land.

"Here's your pallet and your art materials." Ani naman ni Jonathan.

"Thank you." I said and he just nodded at saka lumakad papunta sa golf cart para kunin ang picnic basket na ipinadala ko rin. "You can sit on the blanket with me, para hindi ka nakatayo diyan ng matagal." I said habang chini-check ang mga paints na nadala ko.

"Oh, thank you Miss Hestia." He said at saka tahimik na umupo.

I glanced at him and an idea came into my mind regarding what I paint today.

"Did Danilo require you to wear formal attire everytime?" I asked nang mapansin ang suot nito.

"Yes, he told me to be neat anytime since minsan may mga business partners na dumadalaw sa mansion." He stated.

The SupportTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon