Devrim Ateşi [Tbz]

10

Bölüm Müziği: Nias Diasamidze - Mandalina Bahçesi

❖

"Sorun değil, ben buradayım."

Changmin duyduğu tanıdık sesle hızla kafasını kaldırdı ve etrafına baktı.

"Dostun burada."

Hıçkırıklarının ardı arkası kesilmezken elinin tersiyle gözyaşlarını sildi ve görüşünü netleştirmeye çalıştı. Ancak sesin sahibini bulamıyordu. Ayaklandı zar zor, etrafında dönmeye başlamıştı. Bu yer fazlasıyla tanıdık geliyordu ona.

"Neredesin!"

Titrek sesiyle bağırdı boşluğa.

Ancak cevap veren olmamıştı. Gözünü dev ağaçlardan ayırıp arkasına döndü, tam o esnada bedenine değen soğuk rüzgar kalbine kadar üşümesine neden olmuştu, gözlerini kapamıştı fark etmeden. Deli gibi rüzgar esmeye başlamıştı, araladı gözlerini. Rüzgar ıslanan yanaklarını kuruturken karşı karşıya kaldığı korkunç manzara ardı arkası kesilmeyen yaşlara bir son vermişti.

Kara bulutlar, art arda okyanusun üzerine düşen yıldırımlar ve üzerine doğru gelen koca bir dalga... Kalp atışları hızlanmış, nefesi kesilmeye başlamıştı, ne yapacağını bilemiyordu. Tek yaptığı yavaşça geriye doğru adımlamaktı.

Gürültülü bir yıldırım üzerine doğru gelen dalganın tam üzerinde belirdiğinde karanlık dalga aydınlanmış eşsiz olduğu kadarda ürkütücü bir manzara yaratmıştı. Dalga bulutlara değiyordu...

Changmin kendine gelebildiğinde sendeleyerek arkasına döndü ancak boyları yükseldikçe yükselen ağaçları gördüğünde tek bir adım dahi atamadı.

Ağaçlar o kadar büyümüştü ki, gökyüzünü kapamaya başlamışlardı. Yavaşça eğilen dalları dalgayla birleşmek üzereydi. Changmin kapana kısılmış gibi hissediyordu, ağlamaya başlamıştı. Korkudan bütün bedeni titrerken kafasını gökyüzüne kaldırdı.

Gökyüzü kaybolmak üzereydi, zgözlerini kapadı ve yere çöktü. Gözlerini açmaya deli gibi korkuyordu. Bütün vücudu kaskatı kesilmişti, bacaklarını çekti kendine ve sakladı kafasını. Ağaçların çıkardığı sesler, üzerine doğru gelen dalganın sesi ve dahası... Artık kendi hıçkırıklarını dahi duyamıyordu.

"Changmin!"

Tekrar aynı ses kulaklarına dolduğunda duraksadı. Birden bire ağlaması kesilmişti, kafasını kaldırdı. Seslerde kesilmişti. Gözlerini açmaya hâlâ korkarken bağırdı.