Devrim Ateşi [Tbz]

18

Bölüm Müziği: RIOPY - Wyden Down

❖

"İçeri gelmeyi düşünmüyor musun?"

Bay Ji, dakikalardır aynı yere bakan torunun önüne geçmiş ve zoraki bir tebessümle kurmuştu cümlesini. Günlerdir torunun yüzünü adam akıllı göremiyordu. İçine doluşan özlem hissiyle elini havaya kaldırdı ve gencin gözlerinin önündeki uzamış saç tutamlarını geriye doğru tarayıp samimi bir tebessüm sundu.

Yüzüne değen sıcak parmaklarla irkilen Changmin dedesinin varlığını henüz kavramıştı. Gözlerini bahçe çitlerinin ardından çekti ve dedesine çevirdi. Uzun zamandır tuttuğu nefesi yavaş yavaş verirken gözlerini kapattı ve dedesine birkaç adım yaklaşıp başını omzuna dayadı. Bedeninin aksine, zihnindeki seslerin yarattığı derin acı bir anlığına dinmişti, aralanan titrek dudaklarının arasından soluklandı. Yorgundu.

Beklemediği hareket karşısında donakalmıştı Bay Ji. İçine düşen endişeyle hızla kollarını kaldırıp kendisine yaslanan gencin vücudunu sarmalamıştı.
Yaşlı kalbi gereğinden hızlı atmaya başlamıştı omzunun ıslanmaya başlamasıyla. Dudaklarını araladı yavaşça ancak torunu bunu hissetmişçesine kollarını yaşlı bedenine dolamıştı sıkıca. Dudaklarını kapadı ve torununa sıkıca sarılmaya devam etti.

Changmin boğazında düğümlenen hıçkırıkları salıverirken gözlerini kapatabildiği kadar sıkı kapamıştı. Dedesinin arkasına saklanmak ister gibiydi. Küçüldükçe küçülmüştü bedeni yaşlı adamın kollarında. Yanlarındaki evlerden duyulabilecek kadar yüksek hıçkırıkları kalbini ağrıtmaya başlamıştı artık.

"Dede..."

Bay Ji yaşlı gözlerini yumdu ve saçını okşamaya başladı konuşan gencin. Ne kadar da oğlunu andırıyordu torunu. Titreyen dudaklarını birbirine bastırdı. İçine düşen özlem hissiyle torununa daha sıkı sarılmaya başlamıştı. Düşünceler ne de çok yoruyordu oğlunun kıymetli emanetini... Hepsine karşı savaş vermek istedi ancak yapamazdı. Fısıldadı çaresizce.

"Geçecek Changmin."

Ama geçip gittiğinde geride ne bırakacaktı bilmiyordu... Yıllar önce aynı cümleleri defalarca kurmuştu. Geçmişti ama geride hiçbir şey bırakmamıştı, yorgun bir ruhdan başka.

Torununun kendisiyle aynı geleceği yaşamasını istemiyordu. Geri çekildi ve Changmin'in çökük omuzlarına yerleştirdi ellerini.

"İçeri geçelim."

Torunu küçük bir çocuktan farksızdı, elini tutmuş kendisini yönlendiren dedesinin peşinden adımlıyordu. Bay Ji, gözlerinin tekrar dolduğunu hissetti. İçeri girer girmez kapıyı kapattı ve torununu koltuklardan birine oturtup önüne geçti. Yavaşça eğildi ve ellerini tutup, bir çocuğa açıklama yaparcasına tane tane konuştu.