Devil's Love - Hyunin

7

Sabah uyandım ve babam yeni bir görev için beni çağırmıştı. Koşarak gitmiştim çünkü jeongini görecektim. Aşırı heyecanlanmıştım. Tabi babama bu heyecanımı belli etmemek için elimden geleni yapıyordum. Hatta istemiyormuş gibi davranmıştım. Kılık değiştirip üstüme güzel bir şeyler giydim. Aynaya bakıp kendimi kontrol ettim biraz zayıf görünsem de yine de çok yakışıklıydım.

Acaba jeongin beni özlemiş midir ya da benim için endişelenmiş midir diye düşündüm. Neyse , bunlar önemli değildi , önemli olan jeongini görmekti.

Öldürme işi biraz uzun sürmüştü çünkü asla yaptığım işe odaklanamıyordum. Uzun sürmesi beni daha çok sinirlendiriyordu ve daha çok dikkatsizlik yapmama neden oluyordu. İşi hallettim ve doğruca jeonginin yanına yola koyuldum. Kendimi çok halsiz ve bitkin hissediyordum çünkü hiçbir şey yiyememiştim bu üç hafta boyunca ama jeongine bunu belli etmek istemiyordum. Üzülmesi ya da endişelenmesi isteyeceğim son şeydi. Zaten bir insan neden benim için endişelensindi ki.

Sonunda dükkana varmıştım jeongin beni daha dışarıdayken gördü ve hızlıca ayağa kalktı. Gülümsedi, gerçekten çok mutlu görünüyordu. Acaba beni gördüğü için mi bu kadar mutlu olmuştu. İçeriye girdim ve bir adım attım. Adımımı atar atmaz bir anda başım dönmeye başladı ve gözlerim karardı. Kendimi yerde bulmuştum...

Jeongin'in dilinden

Aklımda sadece hyunjin vardı. Üç haftadır gelmiyordu ve artık bir daha gelmeyeceğini düşünüp üzülüyordum. Birkaç dakika sonra dışarıda parıl parıl parlayan ve ruhuma iyi gelen adamı gördüm yani Hyunjini. Onu görünce her şeyi unutup hemen ayağa kalktım ,gerçekten çok sevinmiştim onu gördüğüme. İçeriye girdi ama gerçekten çok halsiz görünüyordu. Zor yürüyor gibi bir hali vardı. Ayrıca onu son görüşümden bu yana zayıflamıştı.

Birkaç adım attıktan sonra bir anda yere yığıldı. Bende hyunjin diye bağırıp hemen yanına koştum. Kafasını tutup kaldırdım seslendim ama gözünü açmıyordu. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum. Kendimi çok çaresiz hissettim. Birkaç müşterim vardı ve onlarla beraber hyunjini evime taşıdık. Evim dükkanın hemen üstündeydi bu yüzden taşımak çok da zor olmamıştı.

Hyunjini yatağıma yatırdık ve hemen gidip dükkanı kapattım ve tekrar yukarı çıktım. Hyunjin odamdaydı ve yatağıma yatıyordu. Ateşi var gibiydi bu yüzden ıslak bir mendili anlına koydum. Onu bu halde görmek canımı o kadar çok yakmıştı ki. Bunun ona değil bana olmasını dilerdim. Onun acı çekmesini görmektense ölmeyi tercih ederdim.

Sanırım bu hissettiğim duygunun ne olduğunu biliyordum. Aşktı...