Aklım başımda değildi. Yaşadığım her şey dışardan çok normal gözükebilirdi. Sadece aşık olmuştum ve sevgilimle zaman geçiriyordum. Ama her şey bundan ibaret değildi, çok daha fazlasıydı. Onunlayken her an büyüleyiciydi. Sihir gibiydi. Yediğim yemeğin, içtiğim suyun tadı bile her zamankinden güzeldi.
Tekrar yukarı çıktığımda bana aldığı fotoğraf makinesini gösterdi. Bu fotoğraf makinesi ile anılarımızı ölümsüzleştirmemizi ve birbirimizi özlersek fotoğraflarımıza bakabileceğimizi söyledi. Bu fikir çok hoşuma gitmişti ve kabul ettim. Yere oturup bacaklarını uzatarak poz verdi ve onu çektim. Fotoğraflar inanılmaz güzeldi. Daha doğrusu hyunjin güzeldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrafları değerli şeyleri sakladığım kutuma koydum. Kutuya koyduğum ilk şey fotoğraflardı. Daha önce hiçbir şeyi bu kadar değerli bulmamıştım.
O da benim fotoğraflarımı çekiyordu ki aklıma bir şey geldi. "Hyunjin beni bir saniye bekler misin bir şey getireceğim" dedim. Kabul etti ve aşağıya inip beyaz gül aldım. Görünce şaşırdı ve ne için aldığımı sordu. "Beyaz gülü sevdiğini bildiğim için gülle beraber poz vermek istedim" dedim. Bu fikre bayılmıştı. Bir sürü fotoğrafımı çekti hem de aynı pozdan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğraf çekme işimiz bittikten sonra yatağa oturduk ve bana hediyesini vermek istediğini söyledi.
"Bana hediye mi aldın? Buna gerek yoktu." dedim. "Sevgilime doğum gününde hediye almayacağımı mı düşündün gerçekten" dedi. Haklıydı. O alırdı.
Poşeti elime verdi ve açmamı istedi , yüzünde beğenip beğenmeyeceğimi kestirmeyen heyecanlı bir ifade vardı. Poşeti açtım ve içinden bir kolye çıktı. Kolyenin ucuna baktığımda bir sonsuzluk işareti vardı. Ama asıl dikkatimi çeken şey sonsuzluğun ortasında duran beyaz güldü. Şaşkın bir şekilde hediyeye bakarken hyunjin,
"Beyaz gül aşkımızı simgeliyor , sonsuza kadar sürmesini dilediğim aşkımızın simgesi bu kolye..." dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimden yaşlar dökülmeye başlamıştı. Kendimi tutamamıştım. Bu bugüne kadar aldığım en özel en anlamlı hediyeydi. Çok duygulanmıştım ve onun bu kadar düşünceli oluşu beni yine çok etkilemişti.
"Neden ağlıyorsun, üzülmeni istememiştim" dedi.
Ama anlamıyordu işte. Üzüldüğüm için değil mutluluktan ağlıyordum.
"Hyunjin beni ne kadar mutlu ettiğini tahmin bile edemezsin. Bu aldığım en güzel, en özel hediyeydi. Bu gözyaşları da mutluluk gözyaşları çünkü sen asla beni üzemezsin , üzmezsin." dedim.
Kolyeyi eline aldı ve boynuma taktı. Tekrar ona doğru döndüm. Ağlarken sesim kısılmıştı ama ortam inanılmaz sessiz olduğu içim odada yankılanan tek şey benim sesimdi. Son olarak kulağına yaklaşıp fısıldayarak,
"Seni seviyorum" dedim.
Artık dayanamıyordum. Gerçek dışı bir güzelliğe sahipti. Sürekli dolgun kırmızı dudaklarını yalıyordu ve bu beni daha çok heyecanlandırıyordu. Hiçbir şeyi umursamadan yavaşça dudaklarına yaklaştım ve onu sertçe öptüm...
