Adopting The Criminal's Daughter

Chapter 28

PAGBABA ko sa kotse ay agad na umigting ang panga ko. Alonzo is standing in front of our door with his f*cking mens. Nakatutok agad ang paningin niya sa akin at ngumisi kaya napaismid ako. Anong karapatan niya na pumunta rito?

"There you are, Thunberg" wika nito kaya awtomatikong bumukol ang dila ko sa loob ng aking pisnge.

"What are you doing here? trying to kill yourself?" mapangasar na wika ko at mabilis na pinalipad sa isang tauhan niya ang maliit na kutsilyong hawak ko kanina pa.

Dumeretso iyon patusok sa leeg ng isa sa tatlong lalaki at maya-maya'y kusa na itong bumulagta sa sahig. Ang dalawang natitirang tauhan niya ay agad na tinutok sa akin ang mga baril nila upang asintahin ang noo ko. Matunog ang naging pagngisi ko dahil doon.

"Nanginginig yata ang pulso ng mga tauhan mo, Alonzo?" ngisi ko at cool na namulsa.

"Kakaiba talaga ang bilis at-"

Napatigil siya sa pagsasalita nang bigla akong kumilos at umigkas ang paa ko patungo sa kamay ng dalawang tauhan niya. Agad na nabitawan ng mga ito ang baril na hawak nila. Ngunit hindi pa ako tumigil doon dahil muling umigkas ang paa ko sa isa at tumama iyon sa dibdib niya saka sa mabilis na paraan ay inabot ko ang leeg ng isa at pinilipit iyon. Ang isa naman na lumugmok sa lupa dahil sa sipa ko ay walang awa kong binaril gamit mismo ang baril na kaninang itinutok niya sa akin.

"That's how you shoot" pagkaraan ay wika ko sa lalaking ngayon ay naliligo na sa sarili niyang dugo.

Mabuti nalamang at may silencer ang mga dala nilang baril. Hindi ko na tuloy kinailangan pang alalahanin ang ingay na dapat na magmumula sa pagputok nito.

Asshole motherfuckers...

"What were you saying again?" baling ko muli kay Alonzo bago inayos ang aking kurbata na tila walang nangyari.

"I don't have time for your shits, Thunberg" tiim bagang niyang saad.

"So do I" tamad na wika ko at naghikab pa.

Halos pumutok naman ang mga ugat niya sa noo dahil sa mga walang kwenta kong sagot. Walang kwenta rin naman siyang kausap, kaya 'wag siya umasang makakakuha siya ng maayos na sagot mula sa akin.

"Where did you hide my daughter?" mariin niyang tanong.

Matunog akong napangisi at sa huli ay hindi ko napigil ang pagtawa ko. "Your what?" ngisi kong tanong bago tuluyang sumeryoso ang aking mukha. "You don't have such thing called daughter, Alonzo" Iling ko at mariin na nakipasukatan ng tingin sakaniya.

"Really? Baka kapag pinapili ko ang anak ko sa ating dalawa ay maiwan kang mag-isa" mayabang nitong wika kaya umigting ang aking panga. "Haven't heard of that saying...blood is thicker than water?" Aniya.

"Your face is thicker, criminal motherf*cker" bastos na wika ko at natigilan naman siya.

Time.

MATAPOS ang walang kwentang pag-uusap namin ni Alonzo ay pinalayas ko na siya. He doen't deserve my precious time. Pasalamat nalang talaga siya at iniisip ko si Zoe, kundi ay kanina ko pa siya binaril sa noo gamit ang karag-karag na baril ng tauhan niya.

"Nagtitinda ng illegal firearms pero parang panahon pa ng mga mananakop na kastila ang mga gamit na baril" Naiiling na wika ko.

TINAWAGAN ko agad ang maintenance team para linisin ang tatlong kalat sa harap ng bahay namin.

Kanina bago ako dumating dito ay sinabihan ko na si Zoe na 'wag lalabas at ako na ang kakausap sa mga nasa labas. Mabuti nalamang at masunurin siya. And she still remember my golden rule since she was a kid. And that golden rule is...do not open the door if it's not me who's knocking. Ginawa ko ang rule na iyon noong mga panahon na kami nalang dalawa ang narito sa bahay, that was made when my parents died.