touch//jikook

on beş

Buraya ne yazmam gerek bilmiyorum artık, çok yorgun hissediyorum. Hem fiziksel hemde ruhsal olarak, sanki birisi canımı elleri arasına alıyor gibi...
İyi okumalar, nasıl ilerliyor biraz anlatır mısınız? Biraz jimin'in küçüklüğünden bahsetmek istiyorum ilerleyen bölümlerde.

"Hadi artık akşama kadar seni mi bekleyeceğim ben!" Jungkook sinirle bağırmış Jimin'in giyinmesini bekliyordu, bugün jimin'in dikişleri alınacaktı ve aşırı mutluydu. Rahat hareket edebilecekti.

Özellikle tamamen iyileştiğinde jungkook ile temas halinde olabilecekti...

"Giyindim işte ne bağırıp duruyorsun?" Jimin'de kaşlarını çatıp uzun boylu bedene baktı ve kendi kısa boyuna kızdı, belki de boyu kısa diye kaileye almıyordu!

"Bana bak, bana carlayıp durma, tamamen iyileş o zaman görüşeceğiz zaten seninle." Jungkook sırıtarak odadan çıkmış alt kata inmişti, Jimin dumur olmuş bir şekilde bakakalmış ne yapacağını düşümüştü. Sadece iki salise içerisinde.

Telefonunu ceketinin cebine atmış aşağıya doğru yavaş adımlar ile inmeye başlamıştı, dikişleri alındığında merdivenleri yavaş inmek zorunda kalmayacakt. Rahat hareket edebilecekti, özellikle uyurken oldukça dikkat ediyordu bu yüzden uyuyamadığı zamanlar bile olmuştu.

"Geldim." Jungkook arkasına dönüp çocuğa baktığında omuz silkip önüne döndü ve anahtarını alıp kapıyı açık bırakarak evden çıktı. 'gıcık' diye geçirmişti içinden. İnsan bir gel hadi der!

Arabada geçen sürede ikisi de konuşmamıştı, jungkook ona küçük çocuklar gibi davranmış ve arka koltuğa oturtmuştu. Böyleyece sürekli dikiz aynasından arkada oturan bedene bakmış ve sürekli dışarıyı izlediğini görmüştü.

Onu seviyor muyum? Diye geçirdi içinden sadece bir kaç dakika düşündü bunu, saçma olduğu düşüncesini fark ettiğinde tamamen aklından silip attı.

"Bekle yardım ederim sana." Oturduğu yerden kalkıp jimin'in kapısını açmıştı, aslında bugün o kadar ağrısı yoktu ama jungkook onun ile ilgilenmek istemişti. Sizce jimin bu teklifi geri mi çevirirdi?

Jimin'in kolunu kendi ensesine doğru attığında jungkook biraz eğilmek zorunda kalmıştı, eğer eğilmeseydi jimin parmak uçlarının üzerinde yürüyecekti. Acil servisinden girip üst kata çıktılar ve sıra alınan yerde ki orta yaşlarda ki kadına baktılar, kadın onlara sıcak bir gülümseme sunduğunda jungkook kaşlarını çattı ve bakışlarını aniden jimin'e çevirdi.

Jimin'de kadına aynı şekilde gülümsediğinde jungkook'un çatılı kaşlarını ve keskin bakışlarını hissetmiş gülümsemesini soldurmuştu.

"Ne için gelmiştiniz bay Jeon?" Kadın Jungkook'u tanıdığını ismini söyleyerek belli etmiş ve gözlerini ince bir çizgi haline gelecek şekilde gülümsemeye devam etmişti.

Jungkook omuz sikti ve umursamadı her zaman ki hallerinden birisiydi bu yüzden jimin önemsemedi, ama karşısında ki orta yaşlarda olan kadının yüzü düşmüş ve önemsenmediği için bir takım triplere girmişti.

"Oğlumun dikişleri alınacak." Başka tarafa bakarak konuştuğunda jimin kadının önünde duran kağıtlara bakıyordu, çoğu orta yaşlarda ki hastaların raporlarıydı.
Jungkook'un oğlum demesi ile kağıtlara bakmayı bırakıp bakışlarını yanında duran adama çevirdi ve sönük gözler ile ona baktı.

"İleride ki odaya geçip bekleyebilirsiniz, bende bu sırada Bay Kim'e haber vereceğim." Kadın hâlâ güler yüzü ile konuşmaya devam ediyordu ve bu jungkook'un sol gözünün seğirmesine yol açıyordu.