İntikam İle aşkın Ortasında

12.bölüm: Yeni Başlıyoruz

12.bölüm.   #yenibaşlıyoruz
Yonca: senn
Meriç: evet ben noldu bi şaşırdın
Yonca: kapatıyorum
Meriç: dur!
Yonca: ben seninle konuşmak istemiyorum tamam mı?
Meriç: eğer bu telefonu kapatırsan oraya gelir ve seni köşeye çekilip öyle konuşuruz ne dersin?
Yonca: (yutkunur)... Manyaksın sen!
Meriç: (çok hafif gülümser ve anında kendine gelir) evet şimdi bana dosyalar hakkında ne bildiğini anlat
Yonca: içinde senin bi suç makinesi olduğun gerçekleri var oldumu hoşçakal

Meriç: neden elife söylemedin
Yonca: (kaşları çatık) kızın telefonunu aldığın yetmedi bi de konuşmalarını mı dinledin?
Meriç: bu seni ilgilendirmez!
Yonca: iyi bende sana söylediğim şeylerin hesabını vermek zorunda değilim!
Der ve suratına kapatır
Meriç telefona bakarak
Meriç: seninle işimiz var!
Meriç arkasını döner cenger vardır telefonu cengere verir
Meriç: Elif hiç birşey anlamasın
Cenger: tabi meriç bey peki şimdi napıcaksınız?

Meriç: nefret ettiğim birşeyi
Cenger: bekliyceksiniz yani
Meriç: evet bana nedimi çağır
Cenger: emredersiniz
Sahnede yonca belirir telefona bakarak
Yonca: elife birşey yapar mı ki.... Yok ya kardeşi sonuçta (yutkunur) bu adam gerçekten deli ve tehlikeli.... Allahım sen beni bu işten bi an önce kurtar kimseye birşey olmadan kurtar
Arkasında emre belirir
Emre: napıyosun burda
Yonca: hi
Diye korkarak arkasını döner hızla döndüğü için tam düşücekken emre belinden tutup kendine çeker yonca yutkunur göz göze geldiklerinde emre yoncayı süzmeye başlar yonca emrenin onu bırakmadığını farkedince hemen çekilir
Yonca: sen neden kalktın?
Emre kendine gelerek
Emre: sıkıldım

Yonca: ama yatman gerekiyor
Emre: yonca iyim ben
Diyip bir banka oturur sonra yoncada oturur yonca derin bi nefes alır
Emre: iyi misin?
Yonca: bilmiyorum... Galiba ruh gibi yani canım tehlikede ama korkmuyorum kortuğum tek şey sevdiklerimden birine zarar gelmesi
Emre dikleşir ve yoncayı kollarından tutup ona bakmasını sağlar
Emre: sevdiklerinle bişey olmıycak söz ama seninin canın çok önemli düşünsene sen ölünce deden ne hale gelir dayanabilir mi ya melek o perişan olurlar
Yonca: b-ben babamı çok özledim
Emre: acın çok taze ve doğru düzgün acını yaşıyamadan neler yaşadın geçicek sana söz geçicek
Yonca: bi an önce bu kabustan uyanmak istiyorum... Ve artık bildiğim tek birşey var oda ben artık korkamıyorum bile sanki ruhum çekildi ruhsuz gibi ölü-
Dediği anda cümlesini bitiremeden emre yüzünü avuçlar
Emre: sakın sakın!... Anladın mı ölümle seni aynı cümlede duymak istemiyorum!

Yonca ağlıyarak
Yonca: teşekkür ederim yanımda olduğun için
Der ve sarılır bi süre öyle kaldıktan sonra yonca çekilir
Yonca: tamam iyim
Emre: emin misin?
Yonca: evet... Ee hadi anlat
Emre: neyi
Yonca: hayatını işte hep ben mi anlatıcam
Emre: valla bende çok birşey yok sıradan bi hayat
Yonca: anlatt!
Emre: emredersiniz efendim
Der ve dikleşerek
Emre: bi ailem var mı bilmiyorum yetimhanede büyüdüm ben(yutkunur) doduğum gibi oraya bırakmışlar

Yonca: nasıl yani araştırmadın mı?
Emrenin gözleri dolar
Emre: (titreyen sesiyle) hayır
Yonca: neden?
Emre: bilmem... Bırakıp gitmişler yani istememişler
Yonca: emre ben özür dilerim... peki bi ailen yokmu?
Emre: babanla aramızdaki ilişki bu zaten
Yonca: nasıl yani
Emre: ben kaçmıştım yetimhaneden baban beni sokakta bulduğunda 14 yaşındaydım sokakta kavga çıkmıştı ben de tabi daldım içine ama hepsi bizden büyük içlerinden biri çıkardı bıçağı tam bana saplamak için geliyo bende şok olmuşum tabi baban ordan çıkıp adamı bi güzel benzetti neyse adamlar pert oldu baban aldı beni karşısına anlat balkalım dedi ben başladım anlatmaya o gün bana "herkesin derdi kendinedir acın büyük olsada sokak yürek ister ve sende de o yürek var yanlış yerde kullanma yoksa hayatın kayar" dedi ondan sonra beni hiç bırakmadı okumamı sağladı kendime getirdi beni yaşım gelincede yanına aldı
Yonca: vay be