İntikam İle aşkın Ortasında

52.bölüm: Sevdiğim Kadın

52.bölüm. #sevdiğim kadın

Acı'nın kollarına istemeden düşerdi insan. Ama bazıları o acıya doğru hiç durmaksızın koşardı. Meriç acıdan o kadar korkmamıştı ki hayatı boyunca hep acının üstüne yürümüştü. Aldığı karar yüzünden Arada sıkışıp kalmıştı. Şu kurşun yarasına bile aldırmıyordu da olurda 'ölürsem arkamdakiler ne olur?' diye düşünüyordu. Ne çok düşmanlık kurmuştu bu karanlık dünya da hangisi vurmuştu onu? Hangisi neyin kinini tutmuştu bilmiyordu. Ama emindi bu karanlık dünya dan adını silmek isteyen kişi her kimse ondan sonra ki hedefi Meriç'in ailesine gitmek olacaktı. Onu bir arabaya bindirdiklerini gördü son kez sonra gözleri tamamen kapandı...

KONAK

İçinde yemek masasına otururken bile bir sıkıntı vardı. Sıkıntı göğüs kafesinin delip geçecekti şimdi. Yonca odasında dışarıyı izliyordu. Meriç'in çekip gittiğini duymuştu. Merak etmek istemese de merak ediyordu elinde değildi. Dışarda bir hareketlilik fark edince kafasını oraya çevirdi. Korumalar koşmaya bir yerlere dağılmaya başlamışlardı. Herkes aşağıdaydı zaten o yüzden aşağı indi. Salonda Elif, Begüm ve Şeyma hanımdan başka kimse yoktu.
"Gelsene Yonca. Kahve içiyorduk ister misin?" dedi Elif tebessümle.

Ama Yonca iyice panik yapmıştı.
"Yok istemiyorum. Size afiyet olsun. Damla'yı sorucaktı-" cümlesi bitmeden dışardan gelen silah sesleri hepsinin korkmasın sebep oldu.
"Noluyor ya?!" Begüm'ün çığlık atmasıyla konağın kapısının hızla açılması bir oldu. İçeriye bir sürü koruma girdi.
"Noluyor abim nerde?" Elif'in sorusuyla Cenger ve çalışanlarda geldiğinde Cenger de eline silah almış ve konuşmuştu.

"Merak etmeyin efendim. Ama odalarınıza çıkmanız hepiniz için daha iyi." dediğinde Yonca'nın kaşları çatıldı.
"Ne olduğunu bilmeden bu silah seslerini mi dinliyelim?" dediğinde silah sesleri çatışma çıktığına işaret ediyordu.
"Haklısınız ama-" Şeyma sözü devraldı.

"Tamam, yeter sakin olun hepiniz ve yukarı çıkın. Meriç gelince bir açıklama yapar. Ben Ziya uyanmadan yanına gideyim. Sizde bir an önce halledin şu işi Cenger." Şeyma hanım aceleyle yukarı çıktığında Cenger ve korumaların bir kaçı çıkmıştı. Korumalar dışında Begüm, Elif ve Yonca hala salondaydı.
" Tamam her şey yoluna giricek. Biz çıkalım." Elif'in söyledikleriyle kızlar merdivenlere doğru yürümüştü. Ama tam o korumalar önünü kesti.

"Noluyor ya? Çekilsenize." Yonca'nın konulması ardında koruma silahı ona doğrulttu. Elif bir adım atacaktı ki diğer silahlarda Begüm ve onun kafasına dayanmıştı. "Kimsiniz siz, ne istiyorsunuz?!"
Begüm'ün korku dolu sorusu ardından Elif konuştu. "Abime çalışıyor gibi görünüp aslında düşman tarafında oldukları kesin."
Yonca'nın kafasına silah dayıyan koruma güldü.
"Zeki kızsın aferin. Şimdi hiç direnmeden bizimle gelmeyi tercih edersiniz diye düşünüyorum. Zaten dışarda abine gerçekten çalışan kaç kişi varsa artık yoklar. Allah rahmet eylesin." korumanın söyledikleri iyce korkmalarına sebep olmuştu.

Yonca sesini çıkarmıyordu çünkü birazdan yapıcağı ile kurtulma şansları vardı. Tek bir soru sordu. " kime çalışıyosunuz?" titremeyen korkusuz sesine koruma da şaşırmıştı. Silahı kafasına iyce dayadı korksun diye ama kız onun gözlerinin içine hala korkusuzca bakıyordu.
"Gidince görürsün zaten güzel kız. Merak etme. Şimdi yürüyün!" diğer korumalara döndü ardından.
"Şunu bağlayın. Yukarda kim varsa etkisiz hale getirin." Begüm adamlar bağlamak için götürdüklerinde Yonca asıl hedefin Elif ve kendisi olduğunu anlamıştı ama neden, kim neden yapıyordu bunu?

Kapıdan çıktıklarında adımları durdu.
"Elif'i de bırakın! Ne sanıyorsunuz Meriç onu size bırakır mı? Derdiniz ne bilmiyorum ama onu getirirseniz peşinize koca bir ordu takarsınız." son ana kadar aklındakini yapmak istemiyordu. O yüzden konuşup zaman kazanmaya çalışıyordu.
"Demek Elif o. Sende Yonca olmalısın o zaman. Güzel belli oluyor zaten söylemişlerdi cesur olduğunu."
Elif'in korku dolu gözlerine baktı Yonca.
"Kim söyledi? Nerden tanıyorsunuz beni?" adam tek kelime etmeden kolundan tuttuğu gibi sürüklemeye başladı.