KOMUTAN

on dört

Bazen hayatınıza hiç beklemediğiniz bir anda biri girer ve hayatınız değişir ya da hiç beklemediğiniz bir anda hayatınızdan biri çıkar ve hayatınız değişir.Bu hayatın bir döngüsüydü.

Büyüklerim hep "Birine hayatını bağlama kızım yoksa eninde sonunda yollarınız ayrıldığında toparlanamayacak hale gelirsin." derdi.

Ben de bu zamana kadar hayatıma kim girerse girsin elimden geldiğince bu sözü aklımdan çıkarmamaya çalışmıştım.

Belki de sadece bu sözü hatırlamamı sağlayacak ilişkilere girmiştim.

Bu hayatta herkesin bir hikayesi vardı ve her hikayenin iyi ya da kötü bir sonu vardı.

Ve ben bana büyüklerimin sözlerini unutturacak hale getiren adamla, bizim hikayemizin iyi sonla bitmesi için elimden gelen her şeyi yapacaktım.

Karşımdaki pamuk şekerler neredeyse yirmi senedir bana sadece babamı ve hüznü hatırlattığı için gözlerim dolarken, şu an gözlerimin dolmasının sebebi mutluluktan başka bir şey değildi.

Bu kadar düşünceli olmayı nasıl beceriyordu bilmiyordum ama hayatımda ilk defa böyle şeyler yaşadığımın bilincindeydim.

Kurduğu cümleler kafamda dönüp duruyor ve pamuk şekerlere bakıyor olmaktan başka hiçbir şey yapamıyordum.

'Senin kalbinde, aklında olan bütün kötü anılarını güzelleriyle sileceğim.' Bu cümlenin bende yarattığı etkiyi bilebilir miydi peki? Babamın yarattığı enkazı toparlamak isteyen bir adamla karşı karşıya olmak nasıl bir duyguydu bilebilir miydi?

Ben ne yapsam ona hakkettiği değeri, mutluluğu verebilirdim bilmiyordum. Ben hayatımda hiç ne değer görmüştüm ne de değeri hakeden birine değer vermiştim, ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

Ben şu an yaptığı bu harekete ne tepki vermem gerektiğini bile bilmiyordum ki.

Hepsi sizin yüzünüzden anne, baba kendi kızınıza bir gram sevgi göstermediğiniz için ben hiçbir zaman ona hakettiği değeri ilgiyi, sevgiyi veremeyecektim. Hep içimde yaşayacaktım, ona hissettiremeyecektim ve ben bu yüzden ikinizi de affetmeyeceğim.

Ben karşımdaki pamuk şekerlere bakmaya devam ederken Eren bana yaklaşmaya başlamıştı. Arkamda vücudunu hissediyordum ama hâlâ bir tepki veremiyordum.

Kollarını belime sardıktan sonra kulağıma yaklaştı ve karamsar bir ses tonuyla fısıldadı "Sevinmedin mi?" O kadar tepkisiz kalmıştım ki sevinmediğimi bile düşünebilecek hale gelmişti.

En sonunda sesimin titremesini önemsemeden konuşabilmiştim. "Ben nasıl bu kadar güzel kalpli olabilirsin anlamıyorum. Bu kadar ince nasıl düşünebilirsin anlamıyorum. Ben ne diyeceğimi bile bilemiyorum senin karşında Eren, bunlar çok farklı duygular." Konuşmamla belimdeki ellerini daha sıkılaştırmıştı.

"Bir şey demene gerek yok küçüğüm. Bunları bir şey demen veya karşılığını vermen için yapmıyorum, senin mutlu olman için yapıyorum." Cümlesi bittiğinde omzuma bir öpücük kondurmuştu.

Ona doğru dönüp kollarımı boynuna sardığımda o da hiç beklemeden kollarını tekrar belime sarmıştı. Şu an böyle durup saatlerce ağlayabilirdim ama sadece sarılmakla yetindim.

"Varlığın için teşekkür ederim Eren." Artık yaptıkları için teşekkür etmek ona az kalırdı

"Varlığın için teşekkür ederim Ada."

Ellerini belimden çekip benim ellerimi de boynundan çekmiş ve elimden tutup yatağa doğru yürütmeye başlamıştı.

Geniş yatağının üstüne karşılıklı oturduğumuzda Eren pamuk şekerlerden birinin pakedini açmaya başlamıştı ve ben sadece oturup onu izliyordum. Paketi tamamen açtığında kafasını bacağıma koyup boylu boyunca uzanmıştı.