YOK ARTIK!

☆ 21. Bölüm

"Derin, hadi uyan."

Gözlerimi zor da olsa açıp Ateş' e ters bir bakış attım. Allah aşkına bir insan böyle mi uyandırılır , bir de gelmiş beni dürtüyor. En nefret ettiğim şey.

"Ne istiyorsun Ateş?" dedim buz gibi bir ses tonu ile.

Bir an duraksayıp "Yemek yiyelim, acıkmışsındır." dedi.

"İstemiyorum, sen git ye." dedim çantamın fermuarı ile oynarken. Aslında kurt gibi acıkmıştım ama banane yemicem işte.

Kaşlarını çatarak bana bakıp "Derin beni sinirlendirmeyi kes ve in arabadan. Sabahtan beri bir şey yemediğini biliyorum, inat etme." dedi.

"Aman ne kadar düşüncelisiniz Ateş Bey gözlerim yaşardı." dedim ima dolu bir tonda.

"Derin." dedi, uyarırcasına.

" Ateş, beni düşünüyormuş gibi davranmayı kes tamam mı çünkü gerçekten komik oluyor."

Derin bir nefes alıp arabayı çalıştırdı.

"Pekala sen bilirsin. "

---

Evimin önüne geldiğimizde Ateş' e baktım. O kadar çok söyleyeceklerim vardı ki, o kadar çok onun bana söyleyeceği güzel laflara ihtiyacım vardı ki. Ama ikimizde sustuk. Öylece birbirimizi izledik. Ona sarılmak için deliriyordum. Biliyorum bunu düşünmek bile çok aptalca ama elimden bir şey gelmiyor. Ondan uzak olmak istemiyorum.

Biraz daha kalırsam kendime engel olamayacağımı bildiğimden eşyalarımı alıp hızla arabadan indim. Tabi arabadan inerken kapıyı kırar gibi kapatmayı da ihmal etmedim.

Susmak şuan yapılması gereken tek şeydi. Çünkü kelimeler can yakıcı olacaktı ve canı yanan yine ben olacaktım.

Daha 5 adım bile atmadan karşımda gördüğüm kişi duraksamama neden oldu.

Bugün şanssız günümdeyim anlaşılan.