DEALING IN A CROWD (Introvert Series #1)

XXVI To be healed

To be healed

I decided to run away again pero iba na ang reason. Kung dati ay tinatakbuhan ko ang problema para makalimot ngayon hindi na. I wanna heal myself and take time for myself. I wanna explore things and take all the therapy that my tita said. 

Dahil sa Manila si kuya magbabar exam ay sumama ako dala lahat ng documents na makatutulong sa akin para makapasok pa sa isang school. No one among my friends knew what I planned. It's just about me and my family. Even Rocky doesn't know that I will leave after the recognition is gathered. 

Nang makapasok ako sa isang school dahil sa tinggap nila ako ay yun na ang naging simula ng lahat. Hindi ako nakipagkaibigan pero natuto ako makisalamuha. Walang makakapantay sa pinaramdam sa akin nina Kim, mananatili iyon sa puso at isipan ko.

To get along with this I need to proper consultant with the doctor for some medication pero ayoko ng masyado dumepende sa gamot kaya talagang counseling ang pinagtuunan ko ng pansin at some therapy too.

Dahil sa arts ay nalibang ako. Sumali ako sa isnag organization na nagpapaint. Kapag weekend around Saturday ay sa kanila ako sumasama while Sunday is for my self rest. Parati ko rin iniiwas ang sarili ko sa stress. Lahat ng payo ng doctor ay inaapply ko talaga sa daily routine ko like through some relaxation techniques like breathing exercises, the way I will handle break down moments and try to make it a small part of mine and try to focus on good things. 

Hindi ko na rin pinipilit pa ang sarili ko sa mga bagay na hindi ko gusto. Kung gumawa man ako ng bago ay dahil iyon sa gusto ko. I also stop worrying about what others will say and think about me kasi ako lang naman ang pinaka-maapektuhan. I also need to identify my emotions and try hard for myself not to please anyone around me.

Being healed emotionally, mentally, and physically is a blessing for me. Kinaya ko. Kinakaya ko. Kakayanin  ko.

My family visited me when I graduated in 4th year. Kasama rin ang family ni Rocky at nagtatampo siya but he also understand me. Naging mas responsible ako kasi kahit kasama ko si Sean ay kailangan ko maging magaan din sa sarili ko.

Kuya Sean passed the bar exam for nursing. He also enrolled himself in a med school. He wants to be a surgeon. We're living in the same condo. I also tried to attend some photoshoot para may pera para sa sarili ko.

Habang tumatagal ay mas nagugustohan ko na nga ang arts. Kasabay ng pagkakaroon ko ng magagandang painting ay ang pagsabak ko rin sa modeling. Sabi ng doctor ay maayos na ako pero kailangan hindi pa rin ako makampante. Tanggap ko naman na lahat ng masasaklap na nangyari sa akin simula bata pa ako. Ginagawa ko na lang inspiration iyon sa mga paintings at artworks ko. 

Minsan nakakasama ko si Rocky kapag may gig siya in Manila. Nagtatravel din siya around the Philippines bring his guitars and his passion into music.

Gusto ko magkaroon ng sarili kong art gallery. Pinagbubutihan ko na ang bagay na gusto kasi ito rin ang magsasalba sa akin. Masaya sina mama ay papa sa naging development ko physical, mentally, at emotionally. Through art, it's given me another way to inspire others and be inspired to do some artworks too. 

"Ayos ka lang, Sean?" I asked when I saw my brother too tired sleeping on his bed. "Doc, ayos ka?"

"Yes. Pagod lang pero kaya. Ikaw? Kamusta rampa?" Natawa ako bahagya. "Masaya ba ang baby ko?"

"Oo naman. Ako pa ba? Kinakaya ko na, kuya. Thank you."

Parati namang wala si kuya. Kadalasan ako lang mag-isa sa condo. He's into a med so what do you want me to expect? Nalaman ko rin na angbreak sila noong kapatid ni Kim matapos ang ilang linggo matapos naming umalis. Hindi niya raw kaya abg LDR. Ayaw niya ikulong si ate Kendra sa relasyon nila dahil ayaw din naman nito ng LDR. Kaya ngayon no time na sa pakikipaglandian si kuya.

Some boys courted me. I also got some boyfriends but I easily end things. Dali ko mabored. Hindi ko kasi sila makita kahit sa future ko. Mas mabuti pang tapusin ng maaga kaysa patagalin pero wala naman patutunguhan.

Nagkaroon na rin ako ng iilang endorsement. Verified din ang account ko sa IG dahil na rin sa iilang arts at photos ko na nakapost. 

Sa nakalipas na taon ay nakapagtapos nga ako sa kursong Bachelor of fine arts. I know how to paint, sketch, take pictures, sculpture pero mas umaangat ako sa painting. Sumama ako sa isang classmate ko sa isang art gallery niya habang nag-iipon pa ako para sa sarili ko. Kasama ko ang family ko sa lahat ng achievements ko. Sobrang saya ni mama para sa akin dahil isa ako sa may ambag sa pagdagdag ng branch ng bakery namin isang ibang lugar.

Minsan din kapag christmas or new year ay nagbabakasyon kami sa ibang bansa. Dahil sa pagmomodel ko ay may pera rin ako at proud si mama for me kasi I grown a beautiful lady daw with money. I wanna be a tita pero si kuya mukhang lamang ng tao ang pinagkakabusyhan. Walang lovelife, sabi ko nga lumandi na lang ng kasama niya sa field niya kaso wala eh, wala pa raw talaga sa isip niya.

Nagpatuloy ako sa pagmomodel ng iba't-ibang branded clothes, bags, at marami pang iba. Nakaranas na rin ako maging runway model at hindi rin biro ang training para makapasok sa mga ganoon pero mahal ang bayad. Kaya mindan parati akong nasa out of town minsan country dahil na rin sa pagiging model.

Yes, I conquer my fear into a crowd. Kinaya ko na. Sobra-sobra pa. 

Kahit kailan hindi pa ako umuwi. Nagtatampo na sina mama kaya naman ng makaipon na ako at malaki naman na ay napagdesisyonan ko na umuwi. Nakahanap na rin ako ng spot na maaring maging room ko sa bahay namin kaya uuwi talaga ako.

"Opo, tuloy na. Excited much?" 

[Oo naman. Itong si Sic ay nakakapagbigay na rin ng pera kaya umuwi ka na.]

"May pera rin ako, ma. Don't worry about me too much. Uuwi po ako. After lang ng iilang shoot ko."

Kailangan ko rin talaga umuwi at dagdagan pa ang mga artwork ko. After 7 years makakauwi na rin ako sa wakas. Ayaw ko sana iwanan si Sean pero sabi niya okay lang naman daw siya at sa hospital na naman daw siya mag-istay kaya naman pumayag na akong makauwi at bumisita kina mama.

Sinabi ko rin sa manager ko na hindi muna ako tatanggap ng project. Marami naman kaming hawak niya kaya sa iba na muna. Kailangan ko magpahinga para sa mga art pieces ko. Kailangan ko muna mamuhay muli ng simple at wala ang modeling kahit sana ilang buwan.

Makalipas ang ilang byahe ay nakarating ako sa bahay. May sarili na rin kasi akong sasakyan so I decided to drive. Sa nakaraang mga taon ay nakapundar na ako ng mga gamit ko. Proud ako sa sarili ko kasi may mga bagay na akong nakamit para sa sarili ko.

Nang makababa ako sa harap ng bahay namin ay nakangiti ako. Nakakamiss. Pati ang simpy ng hangin. Wala pa rin nagbago pero ako oo.

"Finally… I'm home," I whispered.