Desiring my Professor (Dark Series Book 1)

CHAPTER 23

HOPE YOU ENJOY READING❣︎

THEY SPENT THIER DAY touring around El Nido Palawan. Visited tourist spot and buy suvieners as a remembrance. They have a great vacation together indeed. Everything was peaceful and magical, she forgot her fears and pain. Her smiles was back on her lips, ngunit alam niya rin na hindi na siya katulad dati no'ng hindi pa niya naalala ang lahat. Cause now, she realized that she was carefree and just enjoying what lifes can offer before. Simula nang magising siya ay wala siyang ibang gustong gawin kundi ang kilalanin ang mundo, ang makisalamuha sa ibang tao at matoto. Pero ngayon na-realize niya na masyado palang mapanganib ang mundo at kailang mag-ingat sa pagpili ng tao. The world is full of merciless people, you have to be very careful at your every action and  decision.

"Hey, baby. What's bothering you?" Nabalik siya sa realidad nang marinig ang boses ng binata.
Umupo ito sa tabi niya at ipinalibot ang braso sa bewang niya, kaya naman ang ginawa niya ay inihilig niya ang ulo sa braso nito.

"Just thingking" Tugon niya rito. The sun is setting causing the sea looks dramatic. Nakisabay rin ang mga ibong sabay-sabay sa paglipad pauwi sa kanilang mga tahanan. Napangiti siya nang maisip na uuwi narin pala sila bukas.

"Are you okay?" For the first time, she heard him asked that kind of question. Is she really okay? O baka ayos lang siya kasi katabi niya ang binata? Pero alam niyang hindi niya pini-peke ang mga ngiti niya dahil totoo iyon kapag kasama niya ang binata.

"To be honest, I'm okay because I'm with you, pero hindi ko alam kung maayos ba talaga ako kung wala ka" Habang nagsasalita ay nakatitig lang siya sa papalubog na araw. She's still lucky because she can witnessed these kind of beautiful scenery, where the sun is kissing the ocean.

"I'll be with you as long as i am breathing." Madamdamin nitong saad at hinawakan ang mukha niya paharap dito.

"I won't...can't.. promise kasi hindi ko ang hawak ang buhay ko, pero isa lang ang sasabihin ko sayo. I will hold your hand like this.." Pinagsiklop nito ang kamay nilang dalawa at tumitig sa kaniya ng malamlam. "As long as I'm alive. I'll be with you as long as you want me to."

She felt at ease and secured by his words. She put her trust in these man's hand, not just her trust but also her heart. Kaya naman paniguradong madudurog siya kapag binitawan iyon ng binata.

"I'll be with you too." Naluluhang saad niya rito.
Maagap naman nitong pinunasan ang luha niya at  niyakap siya ng mahigpit.

"Be okay for yourself." Bulong nito sa kaniya. Tanging tango ang naging tugon niya rito.

"Alam mo ba kung bakit hindi man lang ako tumawag sa'y" Kapagkuwan ay tanong niya rito.

Natigilan naman ang binata bago nagtanong."why?"

Huminga siya ng malalim bago nagsalita."Kasi nahihiya ako sa'yo.-"

Hindi pa man siya tapos magsalita ay nagsalita kaagad ang binata." And why is that?" Kunot-noo'ng tanong nito.

"Patapusin mo muna kasi ako" Tinaasan niya ito ng kilay.

"Nahihiya ako kasi para sa akin perpekto kang tao tapos ako, heto.. puro lungkot at pasakit ang dala. Ayaw kong madamay ka sa kalungkutan ng buhay ko kaya ang nasa isip ko lang ay ayusin muna ang sarili ko bago kita balikan, iyon ay kung may babalikan
pa ako—"

Mabilis na naman itong naki-singit sa kaniya. "Ofcourse Yes. Big yes, may babalikan ka pa"

"Nakakahiyang isipin na buo ang pagmamahal mo sa akin samantalang ako... hinahanap ko pa ang sarili ko. It's not fair. Maayos ka samantalang durog ako at ayaw kitang idamay sa magulo kong buhay. Gusto kitang mahalin ng buong-buo pero paano ko magagawa iyon kung kahit sa sarili ko ay kinakapa ko rin ang salitang pagmamahal." Napakagat siya ng mariin dahil sa susunod na sasabihin. Mababakas ang kaba sa mukha ng binata ng tititagan siya nito.