မိတ်ဖွဲ့ချင်ရင် ခိုစာပို့ဖို့ သတိရ ( မြန်မာဘာသာပြန် )

Chapter 37 - ညီအကိုတွေအပြန်အလှန်ဖျက်ဆီးတာကအကြံပေးကိုဒုက္ခရောက်စေတာပဲ

နှစ်သစ်ကူးပထမနေ့မှ စပြီး ၀ူရှင်းကျီမှာ ငါးရက်ဆက်တိုက်ထိ အိပ်ရာကနေ မထနိုင်ခဲ့ပါပေ ။

မိတ်ဆွေ၊အပေါင်းအသင်းတို့ဆီနှင့်ရွာစဉ်တလျှောက်ကိုလမ်းလျှောက်ပြီးလည်ပတ်ဖို့ဆိုသည်ကတော့စဉ်းစားနေဖို့တောင်မလိုခဲ့ ။ သူက သူ့ဆီကိုလာလည်သည့် ဒေါ်ဒေါ်လျှို ၊ အန်းရှန် နှင့် သူ့အိမ်အနီးအနားက အိမ်နီးနားချင်းတွေကိုတောင်မှ ထပြီးတော့ဧည့်ဝတ်ပျူငှာမှုမပြနိုင်တော့ပါချေ ။

ကွမ်းရှန်ကျင်းက အိမ်အ၀င်တံခါးပေါက်မှာရပ်နေပြီး လာသမျှသူအားလုံးကို စကားအနည်းငယ်ပြောပြီးတော့ ပြန်ထွက်သွားစေသည် ။ ၀ူရှင်းကျီအတွက်ကတော့ ဘေးခန်းကအိပ်ခန်းမှာ နေ့လားညလားမသိတော့ဘဲနှင့် အချိန်ပြည့်အိပ်လို့သာနေရရှာသည် ။ သူနောက်ဆုံးနိုးလာသည့်အချိန်တုန်းက သူကနောက်ထပ်တကြိမ် အိပ်ရာပေါ်မှာဖိကပ်ပြီး အနမ်းခံလိုက်ရကာ အညှာအတာမရှိဆက်ဆံခြင်းခံလိုက်ရပြီးနောက် အသိစိတ်နောက်ထပ်ပျောက်သွားခဲ့သည် ။

ကွမ်းရှန်ကျင်းရဲ့အပြောအရတော့ ဒီလိုလုပ်တာက သူ့မှတ်ဥာဏ်အားကိုကောင်းစေရန်အတွက်ဟုဆိုသည် ။ သို့ပါသော်လည်း ၀ူရှင်းကျီခံစားရသည်မှာတော့ သူကအလုပ်ခံရလွန်းလို့ပိုပြီးတောင်တုံးအသွားတော့မည်ဆို တာပင်ဖြစ်သည် ။ အဲ့တာက သနားစရာကောင်းသည့် သူ့တင်ပါးလေးကိုအဆိုးဝါးဆုံးထက်တောင်ဆိုးစေပြီး သူတို့ကဘာအတွက်ရှိနေရသည်လဲဆိုတာကိုမေ့ပျောက်လုနီးပါးဖြစ်စေသည် ။

သူကအခုဆိုလျှင် အဲ့ဒီကြီးမြတ်သည့်တော်ဝင်စစ်သူကြီးရဲ့လှံတံကြီးကို အမှန်တကယ်ကြောက်ရွံ့နေလေပြီ ။ ၀ူရှင်းကျီမှာ အလုပ်ခံရပြီးရင်းခံနေရတာကြောင့် ငိုယိုပြီးမျက်ရည်နှင့်မျက်ခွက်ဖြစ်ကာ တောင်းပန်စကားဆိုရသည် ။ " ကျွန်တော်မှားပါပြီ ... ကျွန်တော်မှားခဲ့ပါတယ် .. ကျေးဇူးပြုပြီးညှာတာပါအုံး ... လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့လို့ .. "

" ဒါဖြင့် ပြောပါအုံး ။ မှားတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းက ဘယ်ဟာကမှားတယ်ဆိုတာလေ " ကွမ်းရှန်ကျင်းက တည်ငြိမ်ပြီးအေးဆေးသက်သာသည့်လေသံဖြင့်ပြောလိုက်ပြီး ၀ူရှင်းကျီရဲ့ငှက်ပေါက်လေးကိုကစားလိုက်သည် ။ ထိုအရာလေးက အကြိမ်ပေါင်းများစွာအန်ထုတ်ထားရတာကြောင့် ထိပ်ဖူးကတောင်အပေါက်လေးတောင် သနားစရာကောင်းအောင် အနည်းငယ်တုန်ယီနေသည် ။ ထိုနေရာကအရေပြားမှာဆိုလျှင် ပွတ်တိုက်ခံရလွန်းတာကြောင့် အနည်းငယ်တောင်လန်နေရှာသည် ။