Chapter 38

107K 1.9K 426
                                    

Chapter 38: Panindigan


And I forgot that he had a small cut on the edge of his head. Kinuha ko muli ang first aid box para gamutin iyon. I disinfected the small wounds before cutting a small band aid to cover it up.

"Can I have my hoodies?"

Tumango ako at pumasok ng closet para kumuha ng sweater jacket, binalik na lang doon ang t-shirt niya. I took his maroon hoodies with Miami print on it and gave it to him. I helped him get his left arm in the sleeves as I was worried for the cut. Pero easy na easy lang niya iyon.

Pumikit siya at sinuot ang hood habang umupo ako sa higaan. I stared at him and he gently opened his eyes. Namumula iyon hudyat na pagod siya. He pursed his lips at me and opened his arms.

"Now, playing innocent and dummy again, huh?" taas kilay kong tanong.

"I'm your dummy soldier, baby. Come close, please." malambing niyang tugon.

His slightly bloodshot tired eyes gave a sparkling puppy look. Humalakhak ako ng mahina at lumapit sa kanya. Agad niya akong sinalubong at niyakap. Nag-iingat ako na hindi siya mabibigatan sa akin.

"Saan nila dadalhin ang mga Tito mo?" mahina kong tanong.

"Manila City Jail. May ebidensya na rin kami sa mga ka-alyansa niya sa illegal na negosyo. Remember that Governor I investigated?"

Tumango ako. "In Laguna."

"Magkaalyado sila at may sapat na ebidensya na para pabagsakin ang negosyo nila. The FBI is involved in here now and will uphold the case."

"Then, was it true? Pinatay..." I trailed off and gulped. "Pinatay mo ang anak ni Donatello?"

Hinagod niya ang aking likod. I slightly shivered but not in an odd way. Ngunit nararamdaman niya iyon kaya umaamo ang mukha niya. Nagkakatitigan kami at tila nanantya ang tingin niya sa akin. He sighed softly and turn to the side, fully facing me while he is looking up a bit to meet my eyes.

"I found him in Cavite, caught in a smuggling and gun war. I just pushed him to talk and shot his wounded leg. Kaya nalaman ko ang bahay na pagmamay-ari ni Tito sa Madred. Tsaka binawian siya ng buhay nang sinugatan ko siya ng konti gamit ang ka-bar tanto." maingat niyang paliwanag.

"But binugbog mo siya bago iyon?" naging bulong kong tugon.

He slightly nodded and I saw him gulping gently. Tumango rin ako at ngumiti ng maliit. Mahina at kalmado ang pintig ng aking puso. My hand on his chest is slowly caressing him. I felt his broad shoulders tensed.

Tahimik rin siya at napaangat ang aking tingin sa kanya nang hinawakan niya ang aking kamay. He roughly sighed and looked weary.

"I killed people, bad people. I don't hesistate to pull my trigger. I combat to death and I torture people. Does that make me a bad person as well? A person deserving to have less love?" namamaos niyang tanong.

Agaran akong umiiling. "I love you with all of you."

Umawang ang kanyang labi. He suddenly licked his lower lip and I smirked cheekily then wink with a tongue sounding tsk. Natawa siya sa akin. I giggled every time I got him speechless. His expression is so priceless kasi.

"Damn..." he muttered under his breath.

I chuckled and moved up. He nuzzle to my chest like a pampered man-child. Niyakap ko siya habang nasa akin na nakadepina ang kanyang lakas.

Hinayaan ko ang aking daliri na imasahe ang kanyang ulo, combing my fingers into his hair and scalp gently. He said something, muttered something as he buried his head on my chest.

O Silent Night (Isla de Vista Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon