ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၃၁

{Zawgyi}

ေမာ့က်ဴးခ်န္ လင္ရွန္းကို အၾကည့္တစ္ခ်က္ပစ္သြင္းလိုက္ျပန္တယ္။

သူ႔လက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆန႔္ထုတ္ကာ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ထမင္းဘူးကို ဆြဲယူၿပီး လုံး၀ကိုအေရးမစိုက္သလိုေလသံမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ "အထဲမွာ ဘာရွိလဲ ၾကည့္အုံးမယ္"

ကမာၻႀကီးက ေမာ့က်ဴးခ်န္အေပၚ ေအာ္စကာဆုတစ္ဆု အေႂကြးတင္ေနတယ္လို႔ လင္ရွန္းခံစားမိလာတယ္။ ထမင္းဘူးထဲမွာ ဘာရွိလဲဆိုတာ ထုတ္လုပ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူမသိဘူးလား?! သို႔ေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာလိုက္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုေနေန ေမာ့က်ဴးခ်န္ ေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပဲ။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ ထမင္းဘူးကို ဖြင့္လိုက္တယ္ "ဟမ္၊ တ႐ုတ္နံနံနဲ႔ အမဲသားမႊေၾကာ္ပဲ... အေရာင္က ဘာလို႔ ဒီေလာက္မည္းေနရတာလဲ? ေၾကာ္တာအရမ္းၾကာသြားလို႔လား?"

"နံ႐ိုးခ်ိဳခ်ဥ္... က်စ္..." သူ ထမင္းဘူးကို အသာတြန္းလိုက္တယ္ : "သၾကားသုံးထားတာ အရမ္းမ်ားတယ္၊ အေရာင္ကလည္း သိပ္မေကာင္းဘူး"

အေပၚဆုံးအဆင့္မွာ ဒီဟင္းႏွစ္မ်ိဳးသာ ထည့္ထားတာျဖစ္တယ္။ လင္ရွန္း ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။ ဒီဟင္းေတြက ေမာ့က်ဴးခ်န္ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ထားတာေတြျဖစ္ၿပီး တဖက္လူက သူ႔ဟာသူ ဓားနဲ႔ျပန္ထိုးခ်င္ေနတာေၾကာင့္ သူလည္း တားလို႔မရဘူး။

သူ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကိုၾကည့္ေနၿပီး မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေရးထားတာကေတာ့ : 'ေက်းဇူးျပဳၿပီး မင္းရဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကို ဆက္တင္ဆက္ေနပါ'

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ထမင္းဘူးကို တကယ္ႀကီး ဖြင့္ေနတယ္ : "Yo......." ႐ုတ္တရက္ သူက မ်က္ခုံးေတြပင့္ကာ လင္ရွန္းကို မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္လာတယ္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြထဲမွာ စေနာက္လိုတဲ့အေရာင္လက္ေနတယ္။

ထမင္းဘူးရဲ႕ဒုတိယအဆင့္မွာ ထပ္ေပါင္းေျပာရရင္ ထမင္းထည့္ထားတဲ့အကန႔္ေလးရဲ႕ေဘးမွာ ၾကက္ဥေခါက္ေၾကာ္ေလးတစ္လုံး ထည့္ထားေသးတယ္။

လင္ရွန္း "!!!"

သူအဲ့တာကို တကယ္မျမင္ခဲ့ဘူး၊ ေမာ့က်ဴးခ်န္က ေတာ္ေတာ္ေလးဟိတ္ဟန္မ်ားတာပဲ! ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း အဲ့ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ဘယ္တုန္းကမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲ? သူ ဘာေၾကာင့္ မသိလိုက္ရတာလဲ?!