ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၄၉

{Zawgyi}

လင္ရွန္း ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြကို ၾကည့္လိုက္တယ္။

"...ေကာင္းၿပီေလ"

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့စာသင္ခန္းထဲမွာ သူ႔ရဲ႕ခပ္အုပ္အုပ္အသံကိုေတာင္ သူျပန္ၾကားလိုက္ရတယ္။

Fတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြအားလုံး သူနဲ႔ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့အတင္းအဖ်င္းႀကီးက လူတိုင္းနီးပါးကို စိတ္လႈပ္ရွားေစတယ္။

ေန႔ခင္းဘက္ ရွင္းဆန္းေက်ာင္းဖိုရမ္ေပၚမွာ လင္ရွန္းနဲ႔ ေမာ့က်ဴးခ်န္အေၾကာင္း ေပါက္ကြဲထြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ သံသယဝင္မိၿပီး အေလာင္းအစားအေၾကာင္းကေတာ့ ေဟာ့ေနတဲ့ postေတြရွိေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တယ္။

အတန္းထဲမွာ လင္ရွန္း တစ္ေန႔လုံး ဘာမွနားမေထာင္ႏိုင္သေလာက္ပဲ။

ေန႔ခင္း ေနာက္ဆုံးအတန္းခ်ိန္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေလာင္းျမည္လာတယ္။ သူ လြယ္အိတ္ကို သိမ္းၿပီး မေနႏိုင္စြာ ေခါင္းလွည့္ၿပီး ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ၾကည့္မိတယ္။

တစ္ဖက္လူကေတာ့ လြယ္အိတ္ကိုေကာက္လြယ္ကာ စာသင္ခန္းအျပင္ဘက္ကို ထြက္သြားၿပီ။

လင္ရွန္း "..."

သူလည္း ေနရခက္ခက္နဲ႔ ေခါင္းကုတ္ကာ လြယ္အိတ္ကို ေက်ာမွာလြယ္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းထလိုက္တယ္။

"ရွန္းေကာ" ခ်င္မင္းမင္းက သူ႔ေဘးနားကို စပ္စပ္စုစု ေလွ်ာက္လာတယ္။

သူက စာသင္ခန္းတံခါးနားမွာ ခုေလးတင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ၾကည့္ကာ လင္ရွန္းကို ေျပာလိုက္တယ္ "မင္း သခင္ေလးေမာ့ကို မေခ်ာ့ရေသးဘူးလား?"

"ေဟး..." သူ လင္ရွန္းကို တံေတာင္နဲ႔တြတ္ၿပီး "ငါေျပာတာနားေထာင္ ဟုတ္တယ္၊ တခ်ိဳ႕လူေတြက ဒီတိုင္း ကသိကေအာက္ေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတာ၊ အထူးသျဖင့္ သခင္ေလးေမာ့ေလ၊ အၿမဲတမ္းေျမႇာက္ပင့္ခံထားရေတာ့ မိုးထိေအာင္ ဂုဏ္ေမာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေပါ့... ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ႀကီးဝင္ေနတာ၊ မင္း မၾကာခင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ"