ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၆၇

{Zawgyi}

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္ေနတယ္။

လင္ရွန္းေတာင္ မတုန႔္ျပန္ႏိုင္ေသးခင္မွာ ဓာတ္ေလွကားေပါက္ဝဆီကို ဆြဲေခၚခံလိုက္ရၿပီျဖစ္တယ္။

လင္ယြမ္ရဲ႕ကုမၸဏီက အေဆာက္အအုံရဲ႕အေပၚဆုံးထပ္မွာျဖစ္တယ္။ သူက လက္ကိုဆန႔္ထုတ္ၿပီး ဓာတ္ေလွကားခလုတ္ကိုႏွိပ္ကာ မ်က္ႏွာေသႀကီးနဲ႔ ဓာတ္ေလွကားကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထားတယ္။

အေဆာက္အအုံရဲ႕အေပၚဆုံးထပ္ရွိ ေလွ်ာက္လမ္းကေတာ့ တိတ္ဆိတ္လို႔ေနတယ္။

"ေမာ့က်ဴးခ်န္?" ဒီအခ်ိန္မွပဲ လင္ရွန္း စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။

သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္က အနည္းငယ္နာက်င္ေနၿပီး ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕အားက တကယ့္ကို သန္မာလွတယ္။

လင္ရွန္းက လြတ္ေအာင္မ႐ုန္းႏိုင္တာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး တစ္ဖက္လူကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။

ခန႔္ညားလွတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ ေမး႐ိုးက တင္းက်ပ္ေနတယ္။

မ်က္လုံးကို ေမွးက်ဥ္းထားျခင္းမရွိဘဲ ဓာတ္ေလွကားတံခါးကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။

ၾကည့္ရတာ မသိရင္ပဲ ဓာတ္ေလွကားတံခါး အျမန္ပြင့္လာေအာင္ မေနာနဲ႔ ေစခိုင္းေနတဲ့အတိုင္းပဲ။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတုန္းပဲ...

လင္ရွန္း စိတ္ထဲကေနသာ အသံတိတ္ သက္ျပင္းခ်မိလိုက္တယ္။

'ေျမေအာက္ကားပါကင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ရေလာက္ေအာင္ ငါကလည္း လြန္သြားတာကိုး'

'ဘာလက္ေဆာင္မွလည္း မျပင္ေပးခဲ့ဘူး'

'အင္းေလ ဘယ္လိုလုပ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမြးေန႔ေလးျဖစ္ေတာ့မွာလဲ'

လင္ရွန္းရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္က တင္းက်ပ္စြာ ကိုင္ထားခံေနရတယ္။

သူသာ လက္လႊတ္လိုက္ရင္ ထြက္ေျပးသြားမွာကို ေမာ့က်ဴးခ်န္ စိုးရိမ္ေနပုံေပၚတယ္။

လင္ရွန္းကလည္း ႐ုန္းကန္မေနေတာ့ဘူး။

သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ေျဖေလ်ာ့လိုက္ၿပီး တစ္ဖက္လူက သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းႏိုင္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုပဲ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ရေတာ့တယ္။